Decisive Forgo

PROLOGUE

Hi foodie! This is my first ever story so before you start reading this i'm here to remind you that i'm still improving and learning, i put a lot of efforts writing this and you might also see A LOT of errors but i'll fix it soon but for now I hope y'all support me, keep safe my foodiessss i know some of you are having a hard time due to this pandemic, I love y'alll! Enjoy reading :)

DISCLAIMER

         This is a work of fiction. Names, Characters, Places, Businesses, events and insidents are either the products of author's imagination or used in a fictitious matter. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events are purely coincidental. Some themes and existing beliefs are modified/altered to fit the story's plot. It doesn't intend to misinform or misguide readers of what is real or not.

Some materials used in this book, such graphics, quotes and song lyrics are borrowed and not mine. Credits to the respective owners.

WARNING

YOU MIGHT ENCOUNTER SOME VULGAR LANGUAGE/WORDS. I AM ACKNOWLEDGING YOU TO NOT READ (or skip hehe) THIS STORY IF  YOU GOT OFFENDED BY ANY OF THIS. THESE STORY IS ENTENDED FORR ENTERTAINMENT ONLY

     =PLAGIARISM IS A CRIME=

COPYING, REDISTRIBUTING AND PLAGIARIZING ANY PART OF THIS STORY ARE NOT ALLOWED.

*********************************

'Lucas, Our relationship are like glass no matter how hard you put them back together it's already broken but sometimes it is better to leave it broken than to hurt yourself more' --- Kleia Yves Valencia

        While I was busy arranging the learning kits that I need for my class later, there was a knock on my office door causing me to stop from what I am doing, I cleared my throat before speaking.

"Come in" after I said that, Nikita Darby Gutierrez's smirking face appeared to my sight that made me frowned, my annoying bestfriend.

My left brow arched "What do you need Lieutenant Gutierrez?", she walked towards my direction while smirking

"Why so serious Teacher Valeria?" dahil don ay binatukan ko sya ng malakas.

"Aray ha! Palibhasa walang love life pwe!" nangaasar talaga toh kaaga-agang mamwiset.

"Lumayas ka na nga kung wala kang kailangan" pagtataboy ko kay Nik, habang dinadampot ang mga folder na hawak ko ay nailaglag ko ito lahat ng marinig ang huling sinabi ni Nik bago sya umalis.

"Yung ex mo si Lucas Suanget--este Suarez nakabalik na sa Pilipinas. Alis na ko at marami pa kong trabaho" sabi nito at tumalikod habang kumakaway.

Hanggang ngayon at nakatulala ako sa pintong nakasara kung hindi pa nag ring ang bell ay 'di ko mapapansing late na ako sa klase kaya nagmamadali kong pinulot ang mga folder na nagsihulog kanina.

Habang papunta sa building ng grade 1 ay napapamura na lang ako sa isip ko 'bwisit! late na nga ako ganon pa mababalitaan ko bwisit talaga, bakit pa kasi bumalik yon?punyemas malas talaga si Nikita'

Gayon pa man ay nakangiti akong pumasok sa unang klase ko, magiliw kong binati ang mga estudyante ko at ipinakilala ang aking sarili, sabay-sabay silang tumayo at masigla akong binati pabalik na nagpangiti sakin lalo "Good morning, Teacher Valeria".

Kahit papaano ay gumaan ang loob ko, kaya ako nag teacher dahil mahilig ako sa bata at bukod don mas masarap sila pakisamahan, nakakahawa din ang positive vibes na dala nila medyo makukulit nga lang minsan pero kaya ko naman silang i-handle.

Katulad ng nakasanayan ay nagpakilala sila isa-isa isinabay ko na din don ang pag che-check ng attendance, halos mahulog ako sa silya na inuupuan ko sa gulat ng makita ko ang mukha ng isa kong estudyante na ngayon ay papunta na sa harap upang magpakilala. Habang iniisip ko kung may anak na ba si Lucas ay nagsimula ng magsalita ang batang lalaki.

"Hi!my name is Marcus Suarez, six years old thank you"  nakangiti ito habang pabalik na sa kanyang pwesto.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng marinig ko ang apeliyido ng isa sa aking estudyante 'imposible imposible imposible,' Napailing na lang ako upang ipalis kung ano man ang naiisip ko at sinimulan na ang pagtuturo.

"Goodbye, class" nakangiti kong sabi habang nililigpit ang mga gamit ko, paalis na sana ko pero nakita ko si Marcus na naiwan sakanyang upuan kaya nilapitan ko sya agad at nginitian.

"Oh marcus, Ano pang ginagawa mo dito? Nasaan na yung sundo mo?" agad syang nagkamot ng ulo at nginitian ako "Teacher ma le-late daw po kasi si dada, ikaw po teacher?" napatawa ako ng mahina sa huli nyang tanong "Walang sundo si teacher kasi kaya naman nya umuwi mag isa, Samahan na lang muna kita habang hinihintay ang sundo mo, okay?" Tumango sya sa'kin at naglabas ng isang papel at pangkulay.

Maganda yon para may hindi sya mainip at mas lumawak ang creativity ng isang bata, tinapos ko na din ang mga ipapasa ko sa head namin at pagkatapos ko ilagay ang mga papel sa folder ay kinalabit ako ni Marcus "Teacher, Look this is for you" inabot ko naman ito agad at namangha sa drawing nya, hindi mo mahahalata ng anim na taong bata ang gumuhit nito.

Nahiya naman yung stickman ko na drawing nung ka edad ko pa lang sya.

"Dadaaa!" dinampot nya agad ang bag nya at lumabas, mukhang nandiyan na ang sundo nya kaya tumayo na din ako at pagtingin ko sa pintuan ay nakita kong magiliw na nag ku-kwento si Marcus sa isang lalaki kaya sa sobrang pag ka curious ko ay sinilip ko ang mukha nito, Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang bulto ni Lucas sa labas ng room kaya agad akong napatalikod.

'Fcksht! Sht!' Narinig ko ang malalim na boses nito habang kausap si Marcus, naramdaman ko ang butil ng pawis sa aking noo at lalo akong kinabahan sa sinabi neto "Where's your teacher?I'll thank her for taking care of you" dahilan upang tawagin ako ni Marcus.

'Double sht!' Kahit kinakabahan ako sa presensiya nya ay lumakad na ako palabas ng classroom at pekeng ngumiti, he changed a lot his voice is more deeper than before and you can see how his biceps got bigger and damn his jawline fits perfectly on his face, napa english tuloy ako phew!

'Pucha! Bakit kailangan obserbahan ko lahat mahghad!' Sinuway ko ang maharot kong utak.

I saw how his lips formed a smirk when he saw my face, he reached my hand for a handshake and i was about to remove mine but he pulled me closer to him "Hi teacher, It's nice to see you.." his face came closer to my right ear and whispered something "...again".

----------------------------------

“Happiness held is the seed; Happiness shared is the flower.”
– John Harrigan

Lovelots foodies! Spread positivity~