𝐃𝐄𝐀𝐑𝐄𝐒𝐓 𝐃𝐀𝐈𝐑𝐘 [𝐏𝐣𝐡]

♡

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Ξέρω, εχω χρόνια ολόκληρα να σου γράψω. Σε βρήκα εντελώς τυχαία σε μια παλιά κουτα. Καθώς την έψαχνα, ήσουν το πρώτο πράγμα που ειδα μπροστά μου.

Πριν ξεκινήσω να γράφω ξανά, έμεινα να ξεφυλλίζω για λίγο τις σελίδες σου, όλα τα παλιά πράγματα που έζησα, και που ήθελα να μοιραστώ μαζί σου.

Και ανακάλυψα κάτι.

Όλα έχουν αλλάξει από την τελευταία φορά που σου έγραψα.

Όλα εκτός από...

Εμένα.

Στις πρώτες σελίδες, ήμουν στην κυριολεξια ένα μικρό παιδάκι μολις είχα κλείσει τα δέκα μου χρόνια.

Η μαμά μου μου είχε πάρει αυτό το ημερολόγιο λίγες μέρες πριν μπω στο κτήριο της Jyp, για να μπορώ να μοιράζομαι τις σκέψεις μου κάπου σε περίπτωση που δεν νιώθω την άνεση, ή δεν έχω τον χρόνο να τα περιγράψω σε αυτήν και την υπόλοιπη οικογένεια μου.

Ήμουν τόσο, μα τόσο ενθουσιασμένη που θα έκανα audition! Και σίγουρα είναι κάτι που δεν μετάνιωσα που έκανα. Μου έλεγαν ότι έχω καλή φωνή, και εγώ η ίδια λάτρευα τόσο πολύ να τραγουδάω μπροστά σε κόσμο, που δεν μπορούσα να μην το προσπαθήσω τουλάχιστον.

Όμως μετά την πρώτη προσπάθεια, μετά την πρώτη φορά, μετά τo πρώτο perfomance στο sixteen, όλο αυτό έγινε όλη μου η ζωή.

Είχα πάρα πολύ αυτοπεποίθηση, και εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Είχα περάσει τόσα πολλά χρόνια μέσα στο κτήριο της εταιρίας, δούλευα τις φωνητικές μου ικανότητες, τις χορευτικές μου ικανότητες.

Δεν μπορώ να κρύψω πως ήταν κουραστικό, και αυτό το ξέρεις σίγουρα και εσύ.

Σε πόσες σελίδες σου υπάρχουν στεγνωμενες σταγόνες δακρυων μου, επειδή σου έγραφα εξαντλημένη, και ξεσπούσα σε κλάματα;

Μερικές φορές δούλευα τόσο πολύ, που ένιωθα την ανάσα μου να κόβεται, τα πόδια μου να μην μπορούν να με κρατήσουν άλλο, ένα μεγάλο σφίξιμο στο στέρνο μου να με εμποδίζει από το να μπορώ να ρυθμίσω τις αναπνοές μου.

Παρολαυτα, τα παρατησα;
Όχι.

Σταμάτησα να σου γράφω, μόλις έκανα ντεμπούτο με το συγκρότημα μου. Δεν είχα χρόνο, δεν έιχα καθόλου χρόνο για να μπορέσω να σου αφιερώσω μερικές στιγμές, και αυτό ίσως να είναι και κάτι που μετανιωνω πολύ.

Οι δυσκολίες μου για να κάνω ντεμπούτο, ήταν τόσες, μα τόσες πολλές. Το να με βλέπω να περνώ βάρος, και να δυσκολεύομαι τόσο για να το χάσω, έκανε ένα μέρος της αυτοπεποίθησης μου να εξαφανιστεί.