Chaos in the House

Smekkies

Pov Joost

Ik stap snel uit mijn auto en doe hem op slot. Snel naar perron 9 ¾, door de muur heen en dan sta ik voor de Hogwarts Express. De deuren gaan net sluiten en ik hol als een gek naar binnen. Uiteraard vallen mijn sleutels op het perron. Ik wil eruit stappen, maar voordat dat mogelijk is gaan de deuren dicht. "Kut. Dat heb ik weer.." mompel ik. Ik loop naar achter, met een beetje haast. Niet oplettend want ik ben echt chagrijnig. "Hoe dom kan je zijn," zeg ik gefrustreerd tegen mezelf. Ik loop vol tegen iemand op. "Sorry.." Ik kijk voor me. Het is een jongen. Een halve kop kleiner dan ik en hij heeft mooie groene ogen. We kijken elkaar even aan. Ik besluit maar wat te gaan zeggen. "Hoe heet je?" "Ehmm Link," zegt hij met een lach. Zijn lach is zo mooi! Jezus ik begin echt op een fangirl te lijken. "Link, kom we moeten nog een plek vinden!" Link wordt meegetrokken door een meisje die ik geeneens zag staan. Ik kijk hen even na en loop daarna weer door. Achterin is geen plek meer. Ik loop weer terug en kijk telkens in elk hokje of er plek is.

Pov Harm

Rudi en ik zijn stom aan het praten over weet-ik-veel-wat. Ik heb dan ook niet door dat de meiden al weggelopen zijn. "Jezus, wachten ze niet ff op ons ofzo!" zeg ik geïrriteerd. "Ja jij kan makkelijk praten, jouw vriendin is zojuist niet van je weggelopen," lacht Rudi. Ik moet ook lachen. We lopen snel de trein in want die gaat bijna vertrekken. We gaan ergens vooraan in de trein zitten. Ik zie iemand chagrijnig langs ons hokje lopen. Hopelijk komt hij niet bij ons zitten. Na ongeveer 5 minuten hoor ik een stem. "Kunnen wij erbij zitten?" Ik kijk naar de deuropening en ben op slag verliefd.

Pov Lizzy

Ik trek Link mee. Jezus die gast wordt echt snel rood. Hij moet echt blij zijn dat ik hem hielp. Ik weet precies wanneer hij rood wordt. We komen bij een hokje aan. Later zie ik dat er 2 jongens in zitten. "Kunnen wij erbij zitten?" vraag ik aan ze. Meteen draaien ze allebei naar mij. "Tuurlijk!" zegt de jongen met krullend haar. Die andere vind ik nu al niks. Jezus ik heb nu al spijt van mijn keuze om hier te gaan zitten. Ik trek Link mee naar binnen. "Wat zijn jullie namen?" vraagt degene met blond haar. "Lizzy," antwoord ik met een zucht. Ik heb door dat Link er een beetje ongemakkelijk bij zit. Hij durft gewoon echt niks te zeggen. Hij is zo bang dat hij wat verkeerd doet. "Dit is mijn beste vriend Link," zeg ik terwijl ik een plagerige stomp in zijn zij geef. Hij kijkt me even aan. Ik geef hem een bemoedigende glimlach. "En wat zijn jullie namen?" vraagt Link na een korte stilte. Ik ben gewoon nu al trots op hem. "Ow ik ben Harm!" zegt de jongen met het blonde haar terwijl hij naar mij knipoogt. Ik geef hem een vieze blik. "Waar was die waardeloze knipoog voor!" zeg ik geïrriteerd. Meteen is hij stil. Ik moet grinniken. "Ik haat hem.." mompel ik met een grote grijns. "Wat?" vraagt de andere jongen. "Niks... Hoe heet jij eigenlijk?" "Ow Rudi!" zegt hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Ik ben hier het enige meisje, maar dat boeit me niet echt. Ik ben er wel aan gewent. Vroeger keken de meiden me altijd goor aan omdat ik alleen met jongens omging. Maar ik hoef geen barbie pop of een make-up doos als vriendin.

"Man waarom ben ik als enige een meisje?" zeg ik lachend. "Omdat je geen jongen bent," antwoord Rudi lachend op mijn vraag. Dan zie ik die ene jongen van net lopen. Hij stopt voor onze coupé. "Oh hey!" zeg ik vrolijk. "Kan ik hier zitten?" vraagt hij vol hoop, "De rest zit zo vol..." "Tuurlijk!" reageer ik vrolijk. Ik schuif een beetje op zodat ik tegen het raam zit. Hij gaat naast Link zitten. "Hoe heet je eigenlijk?" vraagt Harm. "O sorry, ik ben Joost!" zegt hij vrolijk. Link kijkt mij aan in de hoop dat ik kan helpen. Ik lach me kapot. Iedereen kijkt me aan. "Er is niks, alleen iets met Link." Nu kijkt iedereen Link aan. "Liz!!!" schreeuwt hij en hij wordt knalrood. Ik veeg de tranen uit mijn ogen en pak de pet van Joost zijn hoofd af. "Hey mijn pet!" roept hij. Ik doe hem op. "Ja, ik wilde ook een jongen zijn laat mij!" zeg ik lachend. Joost moet ook lachen. Ik doe hem af en zet hem op Link zijn hoofd. Hij kijkt me boos aan terwijl ik weer in de lach schiet. "Hoe heten jullie eigenlijk?" vraagt Joost opeens. "Lizzy!" antwoord ik. "Rudi" "Harm" Link geeft de pet terug aan Joost. "Sorry voor mijn rare vriendin." Ik schiet weer in de lach. Link jij hersenloze walnoot dat jij er bent! Joost moest zelf die pet terugpakken. Ik wil je helpen! Harm kijkt me de hele tijd aan. Ik haat hem nog steeds..

Pov Don

Ik stap de auto uit. Britt gooit ondertussen de autodeur veels te hard dicht. "Britt, kijk toch eens een keer uit," zeg ik geïrriteerd. De laatste tijd ga ik me aan steeds meer dingen van Britt ergeren. Ik hou wel van haar, dat zonder twijfels. Ik hoef nog geen seconde naar haar te kijken en ik weet weer waarom we een relatie hebben. Maar soms... Soms haalt ze echt het bloed onder mijn nagels vandaan. "Sorry, ben gewoon enthousiast," zegt ze opgewekt. Haar lach maakt weer een hoop goed. Ik steek mijn hand naar haar uit, hand in hand lopen we naar het perron. "Wie als eerst door de muur is!" roept Britt. Ik lach. Dat ga ik makkelijk winnen. "Jij mag wel eerst," zeg ik. Ze gaat toch aarzelen, dat weet ik zeker. En of ik gelijk heb. Britt blijft stilstaan vlak voor de muur. Ik neem een klein aanloopje en ren op de muur af. "Moedig zijn schat," zeg ik voordat ik door de muur ga. Een paar seconde later is Britt er ook. Haar gezicht staat een klein beetje op onweer. "Meneer ik durf alles, hou je smoel," zegt ze chagrijnig. Ik sla een arm om haar heen, maar die haalt ze er snel weer vanaf. Dan zien we Rachel en Jeremy staan. We lopen daar snel heen en met z'n vieren stappen we de prachtige trein in.

Pov Sterre

Nienke en ik hebben een eigen coupé in beslag genomen. Even zonder de jongens. Is opzich ook wel eens fijn. Lang zijn we niet alleen want al snel komt er een groepje aan. "Hey kunnen we hier zitten?" vraagt de jongen met lichtbruin haar. Ik kijk Nienke even aan. "Uh ja hoor, kom erbij!" Het wordt al vrij snel duidelijk dat het twee stellen zijn. Het ene stel, van die jongen met het lichtbruine haar, is super klef. Alsof ze met superlijm aan elkaar vastzitten. Al knuffelend zitten ze naast Nienke. Nien kijkt me aan en ik moet glimlachen om haar gezicht. Tussen de andere twee hangt een soort rare spanning, maar ze zitten te dicht bij elkaar om geen stel te zijn. Al snel wordt mijn vermoeden bevestigd. De jongen slaat een arm om haar heen en zij moet er dan toch wel om glimlachen. "Hoe heten jullie?" vraagt dezelfde jongen die net ook een vraag stelde. "Sterre" antwoord ik. "Ik heet Nienke". "Ik ben Jeremy" zegt hij. "Dit is mijn vriendin Rachel" wijzend op het mooie meisje naast zich. "Ik ben Don." klinkt er aan de overkant. Hmm Don, die naam heb ik nog nooit eerder gehoord. "En Britt is mijn vriendin," zegt hij terwijl hij zijn arm iets strakker aanspant. Britt kijkt hem geïrriteerd aan. "Dat had ik prima zelf kunnen zeggen." De spanning tussen hen wordt duidelijk. Er is iets mis tussen hen, maar niet mijn probleem. Ik sluit even mijn ogen. Genieten van het feit dat ik naar Hogwarts mag.

Er wordt geklopt op ons hokje. Er staat een vrouw met een hoop snoepjes. Ze heeft zakjes met Smekkies. Het zijn kleine snoepjes in alle smaken van de wereld. We nemen 2 zakjes. Iedereen neemt een snoepje uit een zakje. Die van Jeremy en Rachel hebben een rood-roze-achtig kleurtje. Don heeft een groene en Britt een blauwe. Nienke pakt een bruine, ik een paarse. "Oh ik hoop zo dat ik een normale heb," zegt Rachel. "Iedereen denk ik," lach ik. We stoppen allemaal het snoepje in onze mond. Ik kijk naar de andere hun gezichten. Al heel snel trekken Jer en Rachel een vies gezicht. "BAH! Dit is een leversmaak." Ik begin te lachen. Nienke kijkt ook heel vies: "Ah nee, oorsmeer." Ik zie Britt glimlachen. Ook Don heeft een vieze, gezien zijn gezicht. "Spruitjes. Ik haat spruitjes. Britt, wat heb jij? Je bent stil." Britt kijkt hem aan en duwt een kus op zijn wang. "Wil je ruiken?" vraagt ze. Please zeg nee. Ik hoef niet te zien dat Don Britts adem ruikt. Ze blaast zachtjes tegen hem. "Dat is zo gemeen. Waarom heb jij altijd lekkere?" Britt glimlacht. Oeh, ze heeft wel geluk, als enige een lekkere. "Ach," begint ze, "ik heb jou ook. Ik heb altijd al het lekkere." Ze heeft een uitdagende toon in haar stem. "Jongens!" zegt Nienke. Ik snap haar. Prima dat ze samen zijn, maar alle vormen van samen zijn hoeven wij niet mee te maken. Knuffelen is prima, daar houdt het op. "Sorry," zegt Britt. Ze gaat in Dons armen liggen en sluit haar ogen. "Ik ga nog even genieten van dit blauwe bes smaakje. Truste!" "Welterusten Britt." Ik sluit ook mijn ogen. Op naar Hogwarts!