He Found Him.

Prologue ..

Charles POV

        It was two years ago .. two years passed but I still remember that incident. A incident that change everything .. EVERYTHING IN US.

Kinuha ko yung necktie sa drawer nila lolo dahil doon niya yun nilagay. Then I went fastly to him kasi malelate pa kami sa aming pupuntahan. Js Prom namin ngayon and yet were stucked in this old mansion of my lolo kasi umuulan ng malakas. Problema pa namin pano makaalis ng hindi nababasa pero bahala na -__-

 I was strucked. Bumagay sa kanya yung pulang tuxedo na ipinahiram ko sa kanya.Gumuwapo sya lalo. Ewan ko bakit bumilis tibok ng puso ko. There is something na hindi ko maintindihan.

“Uyy matunaw ako nyan bhie” sabi ni alex. Yeah, hes my partner. Kahit highschool palang kami ngayon I feel na siya na. Siya ang makakasama ko habang buhay. Kaya I will love him as much as I could.

“Ahh sorry, ganda mo kasi” sabi ko.

“Ganda mo mukha mo. Saan na ang necktie?” sagot niya.

“Ito oh. Ako nalang maglalagay nyan.” Sagot ko din.

I was facing him right now. Putting this white necktie to him since nauna akong natapos. His eyes was sad. Di ko maintindihan kung bakit. Tinuloy-tuloy ko lang ang paglagay then he faced now in our wholebody sized mirror making him silent. Di ko talaga maintindihan kung bakit.

“Bakit malungkot ka bhie?” tanong ko.

“hindi ako malungkot, Masaya ako. Sadyang di ko lang aakalain magtatagal tayo ng  ganito” sagot niya.

“Pikit ka” utos ko. May ibibigay kasi ako sa kanya na something special.

“Bakit? Anong meron?”

“Basta pumikit kana”. Then he closed his eyes. I put a necklace as a special gift to him. Sisiguraduhin kong memorable itong gabi na ito para sa aming dalawa.

Pagdilat nya. Yes, lumabas ulit yung ngiti nya. Kanina ko pa yun hinihintay :3 Then he hugged me. I also hugged him. Now, I wished  na magstop yung oras para sa moment na ito. Sarap sa feeling J

“Salamat bhie huh. May nakasulat pang I Believe In Forever. HAHA Cool ka rin ano.” Reply niya. Tapos tumalikod ulit sa sakin. Pareho na kaming magkaharap sa salamin. Sinandal ko yung ulo ko sa balikat niya. Pero panira siya ng moment.

“Emotero ka masyado! Tama na muna ang pasenti-senti. Malelate na tayo. Its quarter to 8 na. Iready mo na yung car sa garage para makasakay na tayo malakas na ang ulan, matagal pa biyahe natin.” Sabi niya.

“Ahh sige mauna na ako dun.” sagot ko.  Psh -__- kabadtrip!

-       - -

  “Bhie smile” sabi ni alex.

“J” nagsmile narin  ako. Kasalukuyan na kaming bumibiyahe papuntang Gonzales hall. Kumukuha ba naman ng pictures tapos ngumingiti pagkatapos na parang bata. Hahay, si alex talaga kahit kailan di parin nagbabago. Pero mahal ko yan .. hehe.. Nakakatuwa talaga siya pagmasdan lalo na pagtumatawa nakakahawa. Pati ako narin napapasmile niya ng sa di malamang dahilan. Buhay nga naman.

“Bhie mahal mo ba ako?” tanong niya.

“Ano ba naming klaseng tanong yan. Dapat pa ba yang tanungin eh alam mo naman ang sagot diba?” sagot ko. Then kinurot ko yung cheeks niya, ang cute-cute ba kasi. Bahala siya masakitan siya basta ang cute niya talaga.

“Aray. Oo na. Tama na” sagot naman niya at ibinaling yung mukha niya sa may salamin ng sasakyan. Silent again :3 Nagtatampo baby ko J

Trying to make the the atmosphere cool again. Ive changed the topic kasi awkward na masyado kahit hindi. HAHA. Ano nga ba? Di ko maintindihan. Bahala na. Ano ba naman kasi itong author na ito. Tsk.

(A / N: Ganyan talaga si Charles adik din masyado! Pabayaan niyo nalang.)

“I love you bhie” sabi ko. I was expecting a reply to him kaso naring ang phone. Grr.

RrRrRrRrRrRIiiiiiiiiiiNnnnnggg!!!!! From: Liza

Pagkuha ko mismo ng phone. A large noise distracts us.Something tunog trak. Suddenly nung time na yung isa lang ang naisip ko. Siya. Then I grabbed his hand papunta sa akin kahit alam kong mabilis ang pangyayari. Umiyak ako nun. Biglaan masyado.. Di ko na alam anong gagawin ko, pareho kaming naipit sa kotse.One thing I noticed most is I saw blood in his head.Ni wala man lang akong magawa para samin. Malakas na din ang tama ko. Nahihilo na talaga ako. Di man lang ako makakilos. Wala na akong nararamdamang lakas. Basta ang alam ko I hold his hand, I really feel him. At yun nga nawalan na nga ako ng malay.

                            -----------------------------------------------------

Hello Guys! Abangan po ang Chapter 1. Malapit na po. Pwede po bang pavote narin at magcomment kasi gusto kong malaman din side nyo J. Pafollow narin po J