Delicesine ağlıyordum. Bıktım artık. Gerçekten bıktım. İnsanlar beni hep yargılıyor. Sosyal medyaya baksan dış güzelliğin değil iç güzelliğin önemli olduğunu yazıyorlar. Ama uygulamıyorlar. Ben böyle söylenirken gözüme ahşap masamın üstündeki, üzerine sim dökülmüş gibi parlayan bıçak çarptı. Neden hala yaşıyordum ki?
Bıçağı elime aldım. Bileklerime bastırdım. Bunu yapmalı mıydım? Gerçekten hayatıma son vermeli miydim? Neden yapıyordum? Ben kimdim? Ben mi? Ben 16 yaşında, 1.68 boyunda, sıkmamdan kızarmış sivilcelerin yüzümde cirit attığı, tekkaş, bıyıklı, kavanoza benzeyen gözlükleri olan çirkin bır kızdım. Kimse beni sevmiyordu. Bankta bir kızın yanına oturduğumda kız hemen bana tiksinir gibi bakar, ve hemen yanımdan kalkardı. Ben buydum.
Elimde bıçak hala duruyordu. Kulağıma gök gürültüsü geldi. 2 sanıye sonra yağmur damlaları cama çarpmaya başladı. Elimdeki bıçağı bırakıp yağmuru izlemeye başladım. Onun da derdi vardı demekki ve ağlıyordu. Onunla konuşmak istedim. Beni dinlemesini istedim. Ama yapamadım. Onunla beraber ağladık. Bu düşüncelerle yağmuru bir süre izledim. Benim bu sivilcelerim geçebilirdi, bıyıklarımı ve kaşlarımı aldırabilirdim veya lens takıp gözlüklerimden kurtulabilirdim ama insanlar bu önyargılarından asla kurtulamazdı. Bunların çoğunu yapabilirdim ama annem bana izin vermiyordu. Evet, izin vermiyordu çünkü annem bu tür şeylere karşıydı. Ayrıca gençken onların ailesi bu tür şeylere izin vermezmiş bu yüzden annem onlara olan sinirini benden çıkartıyor. Onun kalbini kırmaktan korkuyordum. Onun izin vermediği bişeyi nasıl yapabilirdim? Ama şu vardı ki ya annemi dinleyip mutsuz ve umutsuz olacaktım ya da onu dinlemeyip mutlu ve umutlu olacaktım.
Yatağımın yanındaki boy aynasında kendini süzdüm. Aynadaki yansımama bakarak "Ahu, bu günden sonra herkesin istediği o kızdan olacaksın." diyip kendi kendime söz verdim. Artık annem umurumda değildi. Her okuldan geldiğimde odama geçip hüngür hüngür ağlamak istemiyordum. Annemi karşıma aldım. Yatağıma uzandım. Artık ağlamam geçmişti. Göz pınarlarım kurumuştu. Uyuyakalmışım.
Yazardan - Fazla resim yükleyip hayal gücünüzü daraltmak istemiyorum. Hayalinizdeki insan nasılsa öyle kalsın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Değişim +18
ChickLit" Artık eskisi gibi değilim. Ben değiştim. " Ahu artık insanların önyargılarından bıkmıştır ve değişime karar vermiştir. Ancak bu değişimin hayatını değiştireceğinden habersizdir.
