vampires daires

GERÇEKLER

Hayal et okuyucularıma yalvarıyorum bu bölüme oy verin çook zorlandım kaç gündür yazıp yazıp siliyorum lütfen
_________________________

Jisoo'dan

Sabah yine gözlerimi kuşku ile açtım merak ediyodum benden öğrenmem gereken ne saklıyolardı

Sabaha kadar düşündüm ama bulamadım neydi bu verceğim tepkiden korkuyolardı

Biraz daha düşünürsem beynim çıkıcaktı o yüzden vazgeçtim

Namjoon oppa yine ayaktaydı

"Günaydın" ben seslenince irkildi

"Ahh günaydın Jisoo" 

"Oppa iyi misin düşünceli gibisin de"

Derin bir nefes aldı konuşmaya nasıl gireceğini bilmiyo gibiydi

"Jisoo yanıma gelir misin?" Kafa sallayıp terleyen ellerimi üstüme sürttüm heyecanlanmıştım

"Öncelikle şu kitabı okur musun?" Kafa sallayıp kitabı önüme çektim.

Bir rivayete göre  vampir kral kızını kurtlardan korumak için  daha doğar doğmaz  insanlara vericek  kızın güzelliği ise hem insanları hemde insan üstü varlıkları  oldukça etkilicek türden dir.

Bu kızı diğer insanlaradan ayırmak vampirler ve ya kurtlar için o kadar kolay olmaz onu ayırt edebilicek tek varlık ise  babaannesinin  bir kurtla birleşmesi sonucu vampirler arsında akıl okuma  gücüne sahip tek vampirdedir.

Ayırt etmesi onun için çok kolay herkesin aklını okuyabilirken  onun aklını sadece bir kere okuyabilir

Yani o kızı bulmak isteyen varlık  önce o tek vampiri bulmak zorunda  o zaman kolay gelsin"  okuduğum şeyler ile kaşlarımı çattım

Ben o kayıp prenses miydim??

"Jisoo  biliyorum şaşkınsın ama beni dinler misin?" Kafa salladım

"O gün ilk geldiğiniz zaman çok şaşırdım insanlar gelmez buraya çünkü ve lanetli olduğuna dair söylentiler vardır ki haksız sayılmazlar  siz geldiğiniz zaman kendime engel olamadım seni korumak istedim buna abilik iç güdüsü diyebilirsin ister inan ister inanma ben de yeni öğrendim
Tae söyledi bana da" derin bir nefes aldı

Benimse tek takıldığım şey Tae'nin bilmesiydi biliyodu ve bana söylememişti
Namjoon oppa tekrar konuşmaya başladı

" Tae ye kızma ben istemedim söylemesini nasıl anlatıcağımı bilemedim ama artık cidden öğrenmen gerekiyordu üzgünüm  bu kadar beklettiğim için ama korktum küçük kardeşimi bulmuşken kaybetmekten korktum üzgünüm" kafamı salladım zaten verebildiğim tek tepki kafa sallamaktı

Duygularım resmen birbirine geçmiştim Sevinmeli miydim? Üzülmeli miydim?
Şaşırmalı mıydım? Ağlamalı mı hiç birini bilmiyodum