Forbidden Love

Chapter 1

"Come with me" you said while looking at me with pleasant.

You are here in front of our house. I'm glad no one is around right now since busy sila sa bagay na mas importante pa sakin. Ano pa ba? Business.

"I can't. You know that." You did not respond to what I've said but you assured me that everything will be okay by giving me your sweetest smile. Napangiti na lang din ako.

Every time I am with you, I feel so free and comfortable. Para bang malaya akong gawin ang mga bagay kasama ka. If only we could just be together and walk outside like everything is normal. If only we can explore and escape our own nightmare.

If only we can watch the stars at night together. How I wish I could do that with you. Can we do that? I bet not, but I know you. You'll do everything just to make it happen. You dragged me from our house and covered me with your warmth. You gave me a hug.

You carried me at your back.

"W-hat are you doing?" I stuttered.

"I don't want you to get tired. We'll go somewhere." you chuckled.

"Saan naman?" I raised my right eyebrow because of curiosity.

Sumulyap ka sa likod mo para tignan ako.

"You'll see." nginitian mo ako.

"Hmp." pag susungit ko.

"Huwag mo akong sungitan. You're blushing." you laughed.

"What? H-hindi no."

Sige Allure kaya mo yan. I-deny mo lang.

Tumatawa ka parin hanggang ngayon. Pinalo nalang kita para tigilan ako sa pang-aasar mo.

Ilang minuto na tayong naglalakad dito sa kakahoyan at ilang minuto mo na din akong buhat mula sa likod mo.

"Hindi ka ba nangangalay o nabibigatan man lang?" tanong ko.

"Nah. We're here." binaba mo ako.

"Woah" napatulala ako sa nakikita ko.

Sa tagal ko dito sa lugar namin, ngayon lang ako napunta dito.

Everything is so beautiful here. Para bang nilikha ang lugar na ito para tanggalin ang mga problema mo once na nakita mo.

Nagliliparan ang mga ibon mula sa mga kahoy at umaagos naman ang tubig mula sa itaas. Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang walang katapusang agos ng tubig yaman. Napakalinaw ng tubig. Makikita mo mula sa kinatatayuan ko ang mga malalayang isda.

"Did you like my surprise?" muntik ko ng makalimutan na nasa tabi pala kita. Tumango nalang ako dahil nakatingin parin ako sa ganda ng kapaligiran.

Hinawakan mo bigla ang kamay ko. Napatingin ako sayo.

"Hindi lang ito ang ipapakita ko sayo pagdating ng panahon." seryosong sambit mo. Nakatingin parin ako sayo. Naluluha ang iyong mga mata habang nakatanaw sa malayo.

Bigla akong nalungkot. Bakit ganto ang nararamdaman ko? Unti-unting uminit ang gilid ng aking mga mata. Masaya ako pero, bakit nangangamba ako na baka hindi mangyari ang gusto mo?

"I want us to run away." nakatingin ka na sakin. Nakahawak ka na ngayon sa dalawa kong kamay.

"W-hat if they'll found out?" I stuttered again. You cupped my face using your other hand and caressed it.

Pinagmasdan ko ang mukha mo habang hinahaplos mo naman ako. Ang lalim ng tingin mo. Halatang nahihirapan ka. Ang iyong mga labi ay mapula at ang iyong mga kilay ay makapal at deretso. Your eyes is like the color of an almond. Namumungay ang mga ito.

"Then, we will face them together. I won't leave you behind." pagkumbinsi mo sakin.

From the very moment, I saw that you are scared by looking at your eyes. Scared that everyone will be against us. Scared that they might find a way just to make us fall apart. Scared that you'll lose me. You are scared that they'll destroy what we have.

I know, I am scared too. I'm scared to lose you. You pulled me closer to you and I closed my eyes. Kaya ba natin? Kaya ko bang talikuran ang lahat? Naguguluhan ako. Hindi ko alam kung kaya na ba natin.

For now, I'll treasure every moment with you. This will be worth it. We both close our eyes and you kiss me. I felt your love for me by kissing me with pure sincerity.

"Wake up Allure! Piper is waiting for you." Clairo said.

I gasped for air and felt my lips with my hand. I thought it is real. It's a dream with you again. I sighed.

Dali-dali akong tumayo mula sa higaan ko. Naglakad ako papunta sa banyo para makaligo na. Ano kayang rason bakit andito na naman yung siraulong yun? Binilisan ko nalang maligo para hindi siya mainip kakahintay sakin.

Pagkalabas ko sa banyo, nag ayos na agad ako. Inayos ko ang higaan ko bago ako lumabas sa kwarto. Kita ko agad ang ngiti ni Piper mula sa baba. Pagkalapit ko sa kanya, agad niya akong niyakap.

"Yieee! I miss you tanga!" patili niyang sambit. Yinakap ko siya pabalik. Aish. Nakakarindi tili niya.

Kahit kailan talaga, wala paring pagbabago ang loko. Sobrang hyper parin. Ilang taon na din ang nakalipas bago kami magkita ulit. Isang buwan na ang nakakalipas bago ulit ako umuwi dito at ngayon lang siya nagkaroon ng oras para bisitahin ako.

"Loka anong ginagawa mo dito?" I asked sarcastically.

"Eto naman, hindi mo ba ako namiss?" she pout and crossed her arms.

Napatawa nalang ako. Imbes na ako yung mag tampo saming dalawa, siya pa itong magtatampo.

"I thought you forgot about me. Ni hindi mo manlang ako sinalubong nung umuwi ako dito." I crossed my arms too.

"Alam mo naman medyo busy ako. Bawi nalang ako. Labas tayo! Ano? Tara?" excited niyang sambit. She clinged on me.

Piper is a bit small and mas matangkad ako sa kanya. Medyo maitim siya pero nangingibabaw ang kagandahan niya. She is a singer. Kinukuha siya minsan sa mga event and she is also a BS in Psychology student here in our province kaya naiintindihan ko kung bakit hindi niya ako nasundo noon. Besides, communication is hard.

We'll be 2nd year sa pasukan and kahit na walang pasok, medyo hectic oras namin. Buti nalang sembreak na namin kaya we have a time to catch up with each other. I'm studying in Manila pero balak ko mag transfer dito sa probinsya namin. I'm still thinking about it.

"Alam mo namang hindi ako papayagan." sagot ko sa tanong niya kanina.

"Ano ka ba! I'll handle it." ngiti niya.

"Saan kayo pupunta?" Procyon asked. Here we go again.

"Sa labas lang Kuya." I said in a cold tone.

"We'll just catch up. Babalik din siya agad." mahinhin na paalam ni Piper sa kuya ko.

Nakatingin si kuya sakin. Waiting for my answer.

"Yeah. I'll be back later." seryosong sambit ko. After that, pumunta na siya sa kwarto niya na para bang hindi narinig ang sagot ko.

Procyon is 2 years older than me. He is 5'9 and he has a broad shoulder. Madaming nagkakandarapa sa kanya but I never saw him dated someone. Sa awra ba naman niya, halatang wala pa siyang interest para sa mga babae. Maputi siya gaya ko and matured ang katawan. Unlike me, hindi ganun ka hubog ang katawan but I am part of a modelling agency in Manila.

Nakakainis. He'll act na para bang may pakialam siya sakin, pero wala naman talaga. Why don't you just ignore me total dun kayo magaling. Ang sarap niyang batukan kung pwede lang. Napabuntong hininga nalang ako.

"Hanggang ngayon ang sungit parin ng kuya mo. Daig pa kuya mo ang may dalaw eh."

Napatawa nalang ako sa sinabi ng kaibigan ko. Siya talaga nagpapagaan ng atmosphere eh. I don't know what to do pag wala siya. Bored na naman siguro ako sa bahay.

Well, I'm grateful to have a friend like her. My vacation won't be boring when she's around. It won't be put into waste. Sana nga pati mga tao rito eh maayos pakikitungo sakin. I wonder why?