4 ocak, 2036
"Önüne baksana be!"
Hikaye, gerginliğin buram buram kendini hissettirdiği koridorda son buldu diyebiliriz sanırım.
"Çok özür dilerim! Gerçekten bile-"
"Üzgün olman bir şeyi değiştirmez, her neyse."
Art beklemediği cevapla kafasını kaldırdığında karşında tanımadığı ama çok bilindik bir yüz ile karşılaşmıştı. Oldukça sinirli bakıyordu bu kişi.
Zaten aşırı yoğun olan programında kendine zaman ayıramazken bir de bu sorunla uğraşmak istemiyordu. Başını tekrar eğip özür dileyecekken karşısındaki kişinin yaka kartını gördü.
"Noa Campbell"
Hikaye gerçekten burada sona erdi mi?
