''ရိေပၚ လည္းကားကိုကမန္းကတန္းေမာင္းထြက္လာသည္
လမ္းမွာမီးပိြဳင့္ပါမိေနတာေၾကာင့္ေတာ္ယံုနဲ႔ေမာင္းမရ ခဏ
ေနေတာ့ဝမ္ခ်င္ဖုန္းဆက္လာသည္"
ရိေပၚ " က်စ္ အေရးထဲကြာ
ဝမ္ခ်င္ " ဟယ္လို ရိေပၚ နင္လာၿပီးလား
ရိေပၚ " လာေနၿပီး ဒီမွာမီးပိြဳင့္မိေနလို႔
ဝမ္ခ်င္ " ေအေအ ျမန္ျမန္လာခဲ့ ငါဖုန္းခ်ၿပီး
"ခဏေနေတာ့ ရိေပၚ ေဆး႐ံုေရာက္ေတာ့ ဝမ္ခ်င္ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္"
ဝမ္ခ်င္ " ဟယ္လို ရိေပၚ ေရာက္ၿပီးလား
ရိေပၚ " ငါေရာက္ေနၿပီး နင္ဘယ္မွာလဲ ငါေအာက္ထပ္မွာ
ဝမ္ခ်င္ " ခဏေလးငါလာေခၚမယ္
"ဝမ္ခ်င္ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာၿပီး ခံုတန္းေလးေပၚ
မွာထိုင္ေနတဲ့ ရိေပၚကို ေတြ႕ေတာ့လွမ္းေခၚလိုက္သည္"
ဝမ္ခ်င္ " ရိေပၚ
ရိေပၚ " ဝမ္ခ်င္ ပါးအေျခေနဘယ္လိုလဲ မားေရာသတိရၿပီးလား
ဝမ္ခ်င္ " အန္တီ သတိမရေသးဘူး အန္ကယ္ကေတာ့အေရး
ေပၚခန္းကထြက္လာၿပီး သတိေတာ့မရေသးဘူး
ရိေပၚ " ဒါဆို သြားၾကည့္ရေအာင္
"အခန္းထဲဝင္ၾကည့္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူပါး ပတ္တီးအျပည့္နဲ႔လက္မွာလည္းေဆးလံုးႀကီးခ်ိတ္ထားသည္
ရိေပၚ လည္းပါးအနားမွာသြားထိုင္ၿပီး ငိုေနသည္"
ရိေပၚ "အဟင့္ ပါး သတိရလာပါေတာ့
ဝမ္ခ်င္ " မငိုပါနဲ႔ ရိေပၚ အန္ကယ္ကစိုးရိမ္စရာမရိွေတာ့ပါဘူး
သတိမရေသးတာပဲရိွတာပါ
ရိေပၚ "သားဆိုးခဲ့ပါတယ္ ပါးကိုလည္းဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး သားမွား
ပါတယ္ သားကိုမထားခဲ့ရဘူးေနာ္
ဝမ္ခ်င္ " မငိုနဲ႔ေနာ္ ငါရိွတယ္ေလ
ရိေပၚ " မားေရာဟင္
ဝမ္ခ်င္ " ဟိုဘက္အခန္းမွာ သြားၾကည့္ေလ ငါအန္ကယ္ကို
ေစာင့္ေပးထားမယ္
ရိေပၚ " အင္ ေက်းဇူး ဝမ္ခ်င္
ဝမ္ခ်င္ " မလိုပါဘူး နင္နဲ႔ငါကသူစိမ္းလူမွမဟုတ္တာ
