-Jesteśmy jebanym FBI- krzyczałem na podwładnych.- Jak mogliście dać go postrzelić?- poczułem wibracje w kieszeni. Wyciągnąłem telefon. Numer zastrzeżony. Odebrałem.- Japońskie biuro FBI w czym mogę pomóc- powiedziałem dalej zdenerwowany.
-Taichi Kato. Mieszka koło Tokio Tower. Szef Agencji FBI w Japonii. Siedzi w biurze rozmawia ze mną, Eiji'm. Siedzi na krześle z nogami na stole i przed chwilą wrzeszczał na idiotów jakimi są jego pracownicy.- powiedział i zaśmiał się cicho a ja zestresowałem. Wstałem z krzesła i zacząłem się rozglądać za wielkim oknem.
-Nie rozglądaj się tak bo i tak nikogo nie znajdziesz.-
-Skąd wiesz gdzie jestem, gdzie mieszkam, co robię i czego chcesz?- zapytałem poddenerwowany.
-Odpowiem ci tylko na jedno pytanie. Ja. Chcę. Ciebie.- powiedział.
-Wyjść- powiedziałem głośniej niż chciałem. Oni tylko się ukłonili nisko i wyszli. Podparłem się o biurko. Oddech mi przyspieszył a serce zaczęło bić jeszcze szybciej.
-Tylko nie zemdlej. Chce cię przytomnego.- powiedział i rozłączył się. Usiadłem na krześle. Za 2 godziny mam iść do domu. Postanowiłem, że sprawdzę wszystkie dane na jego temat ale nie było ich wiele. Tak spędziłem 2 godziny. W pewnym momencie do mojego gabinetu weszła kobieta. Ukłoniła się nisko i zaczęła:
-Dobry wieczór. Już chyba pora iść do domu.- powiedziała ze sztucznym uśmiechem. Wziąłem swoje rzeczy i bez słowa wyszedłem. Przed wyjściem ubrałem marynarkę, wziąłem głęboki oddech i wyszedłem. Nikogo nie było na ulicach. Czego ja się spodziewałem po 23?. Po kilku minutach poczułem rękę na ramieniu. Stanąłem i powoli odwróciłem głowę. Za mną stał Eiji. Przed oczami zaczęły pojawiać się przed oczami a nogi zaczęły robić się jak z waty. Ściągnął dłoń z mojego ramienia ale nie mogłem się ruszyć.
Perspektywa Eiji
Śmiesznie było patrzeć jak agent FBI wręcz trzęsie się pode mnę. Czekaj co z nim? O huj! Idiota zemdlał. Złapałem go w locie i przytrzymałem za plecy. Wziąłem na ręce al'a panna młoda i poszedłem w stronę czarnej furgonetki. Posadziłem go na siedzeniu pasażera, zapiąłem pasy, usiadłem ze swojej strony i ruszyłem. Jechaliśmy już dobrą godzinę. Taichi otworzył szeroko i gwałtownie oczy ale nie ruszał się. Rozglądał się panicznie na boki. Miał tak kilka minut. Nawet nie mrugnął. Nagle wyrwał się jak z transu. Starał się uspokoić oddech. Rozglądał się we wszystkie strony aż trafił na mnie. Zaczął macać kieszenie sprawdzając czy nie ma broni.
-Nie wysilaj się. Nic nie znajdziesz.- powiedziałem nie patrząc na niego.
-Gdzie jesteśmy?- zapytał przestraszony.
-Nigdzie. Nie znasz tego miejsca- powiedziałem śmiejąc się lekko.- ja w sumie też- dodałem o wiele ciszej. Chłopak odsunął się najdalej jak mógł. Patrzył to na mnie to na drogę.- Nie rozglądaj się tak. Za kilka minut będziemy.- chwilę później zaparkowałem. Wyłączyłem auto i wyciągnąłem kajdanki. Skułem błękitnowłosego i wysiadłem.
-------------------------------------------------------
Ta książka będzie pisana jak będzie mi się chciało. Napiszcie czy chcecie element horroru. Już mam pomysł. Prawdopodobnie jak skończę "Mój Demonek" to bardziej się tu rozpiszę.
442 słowa bez opisu
