I can't even tell if all this sh*t is interesting. In the very first place, I see you as someone I won't ever like or even notice. I like guys who are so called 'mestizo', 'goody-two-shoes', has a really clean record, not corny, smart and mature. All of these traits is just really complete opposite of you. But why the hell do I love you so much?!
"Pwede ba tayo mag-usap?" Nag-aalinlangan kong tanong sayo. Ramdam ko naman na ayaw mo pero pinagpatuloy ko pa rin kasi gustong-gusto ko na matapos rin lahat.
"Please...." Ganyan na ako kababa para sayo. I don't do these kind of things pero para sayo kaya ko magmakaawa para lang mapansin mo.
"Sige," I felt relieved nung pumayag ka.
Hindi ka mapakali sa pwesto mo habang hinihintay mo akong magsalita. Naguguluhan ako pano sisimulan kahit nagpractice na ako ng ilang beses sa harap ng salamin kung paano ka haharapin sa oras na mag-usap tayo.
"Pagod ako, Liz. Pakabilisan naman," napapitlag ako ng sabihan mo yan sakin. Nahiya na ako ng sobra para bang pinagpipilitan ko sarili ko sayo.
"Pasensiya ka na. Di ko kasi alam pano ko sayo sisimulan," pwede na yatang bulong ang boses ko nun.
"Ano ba kasi gusto mong sabihin?" Naiinis mong tugon.
"Salamat sa lahat," pagkatapos ko sabihin iyon andami agad ng alaalang bumalik.
Parang baliktad nga ata puwesto na natin. Ikaw yung nangungulit sa akin noon para lang mapansin ko. You do silly things that made me interested to know you more.
"Hi Liz!" Sobrang cute ng ngiti mo sakin noon. My friends and I keep hearing bad rumors about you that's why they told me to ignore you whatever happens. As SSG president and a consistent honor student ayaw ko rin nadadawit ang pangalan ko pero you have your ways to get me.
I was never a snob person kaya I always acknowledged everyone who will greet or talk to me. "Uy, Renz!"
"Ang cute niyo po, Miss Pres!" You always keep on complimenting me at lagi na lang tugon ko sayo ay tawa o ngiti kasi most of the time ayoko pahabain encounter natin. But can't help to get drawn by you. You never forget to make me laugh and smile. Siguro nga dun mo ako nahuli.
"Salamat kasi nakilala kita. Salamat sa pagpapangiti at pagpapatawa sakin. You never forget to make me happy each single day na magkasama tayo. Isa ka sa mga hindi ko makakalimutang tao sa buhay ko," nakangiti kong sabi sayo.
Tinitigan mo lang ako at walang sinasabi. Pero kita ko sa mata mo may emosyon dun na di ako sigurado dahil halo-halo. Hayaan na lang. I will let you go if it will make you happy and untroubled.
I truly love your eyes ever since. Sobrang expressive at di mo na kailangan sabihan pa 'cause your eyes will give way. Because you can easily show it through your eyes.
Nasa library tayo. Sinamahan mo akong mag-aral kahit bored ka na di mo ako iniwan.
BINABASA MO ANG
Our Story I Guess. . .
Short StoryYou are a beautiful and painful memory I would love to reminisce.