~proloog
Angstig zit in een donkere, kille kamer. Mijn ogen schieten heen en weer als ik een vaag geluid hoor. Door het zwakke licht dat er is kan ik zien dat het een muis is. Ik kijk naar het kapotte raam, het is te klein om door heen te klimmen. Nog steeds hoop ik dat mensen me komen halen. Ik zucht diep en hoor dan plotseling voetstappen. Angstig hou ik mijn adem in. Kort daarna zie ik de deur open gaan en wordt er gezegd dat ik mee moet komen. Zal ik dan eindelijk weg mogen? Die vraag spookt door mijn hoofd. Zal ik weg mogen? Langzaam sta ik op en loop ik mee. Wat veel mensen niet weten is dat dit -waar ik woon- een weeshuis is, maade reden waarom ik in deze kamer zit is dat de begeleiding vond dat ik me verkeerd gedroeg. Ze doen net alsof ik een gestoorde gek ben. Als ik boven kom zie ik een man en een vrouw staan. Ik kijk ze hoopvol aan en zie dan de vrouw wat tegen de man zeggen. Ik hoor wat ik nu al jaren lang wil horen. 'We adopteren haar.' langzaam sta ik op en loop ik naar mijn normale kamer toe. De woorden van de man blijven door mijn hoofd galmen. 'We adopteren haar.'
~
hoihoi
dit is mijn 2e verhaal op wattpad. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en tips zijn altijd welkom.
Vote~comment~fan?
x Maudy
