Dancing On My Own( გაგრძელება)

ყველაფერი შენ გამოა...

მე ის მიყვარს,

მე ის მიყვარს

მხოლოდ ეს სიტყვები მეორდებოდა გონებაში ვითიშებოდი და მხოლოდ ამაზე ვფიქრობდი

რთული იყო

ყველაფერი რთული იყო

ჩემი ცხოვრება

ჩემი სიცოცხლე ზედმეტად რთული იყო

იმაზე რთული იყო ვიდრე ვინმეს ოდესმე წარმოუდგენია სადღაც გონების კუნჭულშიც კი

ადრე ჩემს ბედზე ზედმეტად ბევრს ვწუწუნებდი, არადა თურმე მაშინ საწუწუნო არც არაფერი არ მქონდა

ყველაფერი ახლა დაიწყო და სიცოცხლის ბოლომდე გაგრძელდება

***

-მე ის მიყვარს - ამბობს ხმამაღლა რაზეც თვალებში უნებურად ცრემლები მიდგება

ასე ძალიან არ უნდაა მადარდებდეს მაგრამ მადარდებს და ეს ყველაზე საშინელია

- მე ის მიყვარს და როცა შენ ჩემს გვერდით ხარ მასთან ყოფნას ვერ ვახერხებ, მის გაბედნიერებას ვერ ვახერხებ, არ მინდა იტანჯებოდეს, მიჭირს კონცენტრაცია მასზე როცა აქ ხარ, გიყურებ და ერთადერთი რაც მახსენდება ჩემი დაა ანასტასია , ჩემი საცოდავი და, ჰომ ხედავ შურისძიებაზეც კი ვამბობ უარს რადგან დავიღალე, დამღალა ყველაფერმა, მე ვეღარასდროს შევძლებ ბედნიერი ვიყო, მაგრამ ვცდილობ ის მაიინც გავაბედნიერო-ერთი ამოსუნთქვით ამოილაპარაკა, არაფერი არ მითქვამს უბრალოდ თავი შევიკავე და ადგილს მოვშორდი

-წადი გთხოვ- მისი ხმა ჯერ კიდევ მესმოდა

-არსად არ ვაპირებ წასვლას-ჩემთვის ჩავიჩურჩულე

****
-გინდა დღეს პაემანზე გამომყვე?- შეპარვით მეუბნება ნიაკო, მაგრამ ისე შევხედე მიხვდა რომ უნდა გაჩუმებული იყო

-ისე გიგამ იცის პაემანზე რომ მიდიხარ?- ღიმილით ვეუბნები, რაზეც სახე უსერიოზულდება

-და რატომ უნდა იცოდეს საერთოდ? ვინაა რომ? -მხრებს იჩეჩავს