"Iha! What happen to my son?! Where did you came from?!" Salubong sa akin ni Tita Hanna nang makita nila ako.
Everyone is here even my parents. They are all looking at me with questioning eyes. I just look at the floor because I can't speak nor look at them.
"Anak,what happened? Nagulat nalang kami nang tawagan kami ni Hanna habang umiiyak at sinabing tinawagan sya ng hospital para sabihin na isinugud daw dito si Hendrix." I look at Mama with tears falling from my eyes. Tumakbo ako palapit sa kanya at umiyak ng umiyak.
"R-reachelle please, tell me what happened to my son. Please." Rinig kong pagmamakaawa ni Tita Hanna. Lumapit ako sa kanya at yumakap ng mahigpit.
"U-umalis po ako para pumunta sa CR. I was ready to go b-back to our table but I can't see Hendrix. I try searching for him. But when i found him running towards Mr.Castillo, nagulat nalang po ako nung pagkahila ng isang bodyguard kay Mr.Castillo ay n-natamaan na ng b-bala si Hendrix." Pagkukwento ko Kay Tita Hanna.
I cry as I finished telling them a fake story. Natatakot ako. Natatakot ako na baka kapag sinabi ko ay makulong ako. Natatakot ako na baka pag sinabi ko maging katapusan ko na. I'm afraid of things that may lead if i tell them the real story.
"I-im sorry Tita." Yan nalang ang nasabi ko kay tita. I badly want to tell them that I was the one who shot but I just can't.
"Shh. It's not your fault. Your not the one who s-shot my son. Don't blame your self." Mas lalo akong napaiyak dahil sa sinabi ni tita. Guilt is fvcking killing me.
Lahat kami ay napatayo ng lumabas ang doctor sa ER. Nanghihina ang tuhod ko sa sobrang kaba at parang masisira ang ribs ko sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko. Kung ano-ano ang tumatakbo sa isip ko.
"Doc,how's my son? Please,tell me his fine! Please,tell that my son is fine." Lahat kami ay nakatingin lang sa kanila at inaantay ang sasabihin mg Doctor.
"I'm sorry Mam. Your son lost a lot of blood. We really did our best to save your son. I'm sorry." Para akong nabinge dahil sa sinabi ng Doctor sa amin.
"No! No! Tell me you're lying! My son is not dead! He's alive!" Napaupo nalang ako sa sahig at napahagulgol. Naitakip ko ang mga kamay ko sa akong mukha sa pagiisip na mababawasan non ang sakit na nararamdaman ko.
'How I wish I could turn back the time.'
"No! I want to s-see him! I'll prove to you that my s-son is not dead!" Napatayo na rin ako upang pigilan si tita sa pagpasok sa ER.
"Stop it,hon." Pagpapahinahon ni Tito Andrew kay tita.
"No! M-my son is not d-dead! Our son is not dead,Andrew!" Nagulat kami ng biglang natumba si tita buti nalang nasalo sya ni Tito.
"Nurse!Nurse help us please!" Pagtawag ko ng may makitang dalawang nurse.
Matapos ng engkwentro na iyon ay pinauwi kami ni Tito. Tatawagan nalang daw nya kami ulit para magbigay ng balita ukol sa pagpapalibing kay Hendrix.
Nang makauwi kami ay dumiretso ako sa kwarto ko at inilock iyon. Napaupo ako sa likod ng pintuan ko at umiyak habang yakap yakap ang mga tuhod ko.
'I'm really sorry Hendrix. Would you forgive me for keeping a secret from you? Would you be mad if you'll know that I'm the one who shot you?
