Πίσω από τις λέξεις, κρύβεται ο Αλέξης.

Κεφάλαιο 1

Όταν σε αντίκρισα πρώτη φορά ήσουν 5 χρονών, και εγώ 13. Είχα χτυπήσει το θυροτηλέφωνο του σπιτιού σας και το σήκωσες εσύ.

<<Ναι...>> είχες πει με μια γλυκύτατη φωνή.

<<Έλα Ειρηνούμπι μου. Ήρθα. Άνοιξε μου>> σου είχα απαντήσει. Σε είχα περάσει για την αδελφή σου, την καλύτερη μου φίλη.

<<Ο Αλέξανδρος είμαι>> μου είχες απαντήσει και μου άνοιξες.

Ήσουν ένα πανέμορφο αγοράκι με πράσινα μάτια. Ήσουν απο τα πιο γλύκα παιδιά που είχα δει ποτέ μου. Σε αγάπησα κατευθείαν μόλις σε είδα. Μετά απο λίγο διάστημα ήσουν σαν τον μικρότερο αδελφό που δεν είχα.

Γνώρισες την αδελφή μου που είναι με ειδικές ανάγκες μια μέρα που ήρθατε σπίτι με την Ειρήνη. Δεν ρώτησες γιατί δεν μιλάει, δεν ρώτησες γιατί ήταν διαφορετική, δεν την κορόιδεψες. Ήσουν πανέξυπνος. Είχες καταλάβει τι γίνετε. Αμέσως δέχτηκες να γίνεις φίλος της όσο διαφορετική και να σου φαινόταν. Δεν σε τρόμαζε το διαφορετικό... Δεν το φοβόσουν.

Η γάτα μου μια μέρα γέννησε. Μετά από κάποιο διάστημα γέμισε το σπίτι μικρούλικα γατάκια να τρέχουν και να παίζουν. Είχες τρελαθεί από την χαρά σου. Από τότε και έπειτα λάτρευες τις γάτες. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα. Ήσουν αλλεργικός σε αυτές. Αλλά και πάλι συνέχισες να έρχεσαι, συνέχισες να τις χαϊδεύεις και να τις αγκαλιάζεις, και ας πλήρωνες μετά το τίμημα με την αλλεργία σου.

Όταν ήσουν οχτώ χρονών, θέλαμε να κάνουμε στο σπίτι σας πάρτι καραόκε. Είχαμε μαζευτεί πολλά παιδιά στο σπίτι σας και θα κοιμόμασταν όλοι μαζί εκεί. Οι γονείς σας είχαν φύγει στο χωριό. Είχαμε μόνο ένα μικρόφωνο για να κάνουμε καραόκε. Θέλοντας να διορθώσεις αυτό το πρόβλημα έφτιαξες ένα μικρόφωνο μόνος σου. Πήρες έναν μεγάλο φακό, τον άδιασες απο μέσα, έβαλες κάτι καλώδια, έκανες κάτι περίεργα πράγματα που δεν τα καταλάβαινα. Είχες ένα παλιό χαλασμένο ραδιόφωνο το οποίο είχες αφαιρέσει στο ηχείο και το έβαλες στο πάνω μέρος του φακού, εκεί που ήταν η λάμπα. Σύνδεσες το βύσμα με το καραόκε... και τότε με εντυπωσίασες για άλλη μια φορά. Σε ηλικία μόλις 8 χρονών, χωρίς να σου πει κανένας τον τρόπο, έφτιαξες ένα μικρόφωνο για καραόκε...

<<Δεν είναι τίποτα>> μου είχες πει ντροπαλά. <<Δεν είναι πολύ δύσκολο...>>.

Καθώς μεγάλωνες, μεγάλωνε και η εξυπνάδα σου. Ήσουν τρομερά δραστήριος και με ότι και να καταπιανόσουν το κατάφερνες.

Σε έβλεπα να μεγαλώνεις και να ανθίζεις και με έκανες τόσο περήφανη. Αν μπορούσα να διαλέξω έναν μικρότερο αδελφό θα ήσουν ο πρώτος που θα διάλεγα. Όλες οι φίλες τις Ειρήνης σε είχαν ερωτευτεί, χωρίς καμιά απολύτως προσπάθεια σου. Στα δεκαεφτά έπιασες δουλεία σαν φωτογράφος σε μπουζούκια, μόνο για δέκα ευρώ την βραδιά... Απλά και μόνο για να αποκτήσεις εμπειρία πάνω στην φωτογραφία. Στα 18 έπιασες δουλεία σε φωτογραφείο. Τον χειμώνα ήσασταν Θεσσαλονίκη, το καλοκαίρι πήγαινες Κρήτη για δουλεία. Μετακόμισες για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο Λονδίνο ολομόναχος, με λεφτά που μάζεψες εσύ ο ίδιος. Έκανες διαφημίσεις για την τηλεόραση, έκανες επαγγελματικές φωτογραφίσεις, έκανες βίντεο κλιπ, δούλευες σκληρά και κατάφερες να ανοίξεις ένα στούντιο... Είχες κάνει το εξώφυλλο για το βιβλίο μου που είχε εκδοθεί... Ήσουν ο φωτογράφος στον γάμο μου... Ήσουν και είσαι ο μικρός μου αδελφός...

Είχες τρομερά καλό χαρακτήρα, και τρομερά ευγενικό... Ήσουν στα πάντα καλός. Δεν έκανες τίποτα που να μην δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό...

Αλλά δεν έφταναν όλα αυτά... Δεν σε χώραγε ο τόπος Αλέξη. Αυτός ο κόσμος δεν σε χωρούσε. Δεν ήταν για σένα. Ήταν μικρός ο κόσμος, ήταν κακός... σκληρός. Δεν μπόρεσες να βρεις εδώ αυτό που θέλεις. Αυτό που χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος. Εύχομαι εκεί που είσαι τώρα να μπόρεσες να το βρεις... Τι έκρυβες μέσα σου Αλέξη; Ποιες ήταν οι λέξεις από πίσω σου που ποτέ δεν μπόρεσες να ξεστομίσεις; Ήρθες ξαφνικά σε αυτόν τον κόσμος, τόσο ταλαντούχος, τόσο όμορφος, και με τόσο καλό χαρακτήρα... Και έτσι ξαφνικά όπως έλαμψες, το άστρο σου έδυσε... Σε λίγους μήνες θα γινόσουν θείος Αλέξη... Η αδελφή σου είναι έγκυος. Σε περιμένει στο σπίτι η κοπέλα σου Αλέξη που είναι ερωτευμένη μαζί σου και συγκατοικούσατε... Σε περιμένει ο γκρι γάτος σου Αλέξη... Είχες κάνει ένα απο τα όνειρα σου πραγματικότητα. Να αποκτήσεις γάτο... Σήμερα αυτός ο κόσμος, αυτή η γη είναι φτωχότερη εξαιτίας σου... γιατί χάθηκες, γιατί έφυγες, γιατί δεν είσαι πια κοντά μας. Και είναι τόσο σκληρό αυτό... Τα δάκρυα στέρεψαν, ο πόνος δεν περιγράφεται, η καρδιά πονάει... Αλλά δεν έχει σημασία γιατί δεν θα έρθεις ξανά... Το χαμόγελο σου πάντα όμορφο και φωτεινό, αλλά μέσα στα φωτεινά μάτια σου μια θλίψη... Μια γλυκιά προσμονή να δεις, να μάθεις, να νιώσεις...

''Κοιμήθηκες'' σε ηλικία 25 χρόνων... Στις 21|8|2020...

Νιώθω τυχερή που σε γνώρισα.

Μακάρι να είχες καταλάβει πόσο ξεχωριστός άνθρωπος ήσουν... Αντίο Αλέξη. Θα σε θυμάμαι για πάντα...