Bir şiir okursun. O aklına gelir... Ruhundaki yaralar sızlar. Burada herkesin ruhu yaralı. Bazılarımızın ruhunun bileklerinde kesik izleri, bazılarımızın ruhunun boynunda ip izleri, bazılarımızın ruhunun ellerinde çürükler. Daha bir çok yaramız var ruhumuzda. Yaralarımızın sarılmasına ihtiyacımız yok. Çünkü biz yaralarımızı bile seviyoruz. Çünkü bu yaralar bile bize ondan bir hatıra.
