HARD

2.bölüm

Kapı çaldı ve sarı saçlarıyla adeta bir melek girdi içeri bana baktı adeta ürküldü boş olan sıraya oturdu herkes edaya
"Günaydın eda!"
"Naber eda?"
Diyordu anladığım kadarıyla Eda'yı herkes çok seviyordu zil eda hemen benden kaçtı
Üzülmüştüm bir anda herkes yanıma geldi ve;
"Adın ne senin?"
"Hangi okuldan geldin"
"Niye panikledin"
"Annen ne iş yapıyor"
"Baban ne iş yapıyor"
"Niye konuşmuyosun"
Ordan koşarak uzaklaştım dersler okadar sıkıcı geçti ki çıkışta şehri gezmeye başladım cebimde 5 lira param vardı aklımdan iş çıkmıştı saate baktım ve hemen koştum işe aptal adam beni biraz azarladı ve
"Hemen masalardaki boşları al" dedi.
Evet ben bir garsonum iş bitti gece bir bank buldum hava soğuktu idare ettim bir hafta böyle geçti hergün okulda eda hariç herkes benle alay etti haftalığımı aldığım ilk gün gidip üstüme güzel şeyler aldım güzel bir pantolon güzel bir t-sirt
Paramı o gün hepsini harcadım mutluydum 2 gün yorucu bir şekilde çalıştım pazartesi okula gittiğimde sanki hiçbir şey olmamış gibiydi bana hatta biri günaydın bile dedi dersleri hiç sevmem derste bir kız gelip yanıma oturdu.
"Adın ne?"

Hemen cevap verdim

"Yankı Kaya"

Hiç gecikmeden benim sorum geldi

"Senin adın ne?"

''Sıla Yıldırım.''

Çok iyi bir kıza benziyordu bana çok yardım etti derslerimi düzeltmek istiyordu. Günlerden bir gün EDA'yı gördüm ağlıyordu yanına gitmek istedim ama benden kaçtı.Bu arada size biraz o günden bahsedeyim:
O gün çok pişmandım ama yapmak zorundaydım maskemi taktım ve eve girdim bir anda o sap sarı saçlı güzeli gördüm gözlerimi ondan alı koyamıyordum ona baktım baktım bi tıngırtı ile uyandı "allah kahretsin"
"Kimsin sen?"
"Dur"
"Kimsin dedim"
"Nolur kimseye bir şey söyleme"
"Kimsin"
Ben
"Yankı Kaya"
"Lütfen polisi arama yalvarırım"
"Anne"
Yuh avrupada duysaydı...
"Yankı"
"Yankı"
Bu ses Sıla'nındı bir anda kendime geldim