İşte Doğuyorum

Bu Belki Son Buluşmamızdır

verse 1

dengemi kaybetsemde ben yine de devrilmem

çozulecek sorunları asla yarında bekletmem

elime verilen hediyeyi geri çevirmem

yolumda engel olsa bile ben pes etmem

gozlerim gozlenir bakar benim goz

gozlerim gozunun içinde arar soz

gozlerim gozlerini sorar yanar koz

sozlerim gozune batar kişiligim kadar oz

benim diledigim dilekler hep en içten

zorla tuttugun guvercini kaçırırsın elinden

guzel fotograflar buldum eskileri yırtarken

bacagım kırıldı yoluma devam ederken

anlatsam inanmazsın çok şey gordu ellerim

ansızın gelen fırtınada soldu çiçeklerim

artık yazmak istemiyorum çurudu dirseklerim

ben hep boyle degilim var degişikliklerim

durmadan çalışıyorum yazıyorum gunlerdir

yazdıklarım sırtında anlam taşıyan sozlerdir

ben duşe kalka geldim bu boyledir

çogu gulen aglatır bunu farketmişsindir

dış gorunuşume bakmayın yok hiç bi derdim

kendime eş bulamayınca yanlızlıkla evlendim

ama hatam var ben yanlızlıgı severdim

ben oyunları kaybetmez hep yenerdim

verse 2

hey sana soruyorum neden bu aglaman

duşman gelince normaldir siper alman

belki garip gelecek olunce tabuta konman

bu bir degil iki degil kaçıncı hata yapman

ben karı delmeye çalışan bir kardelenim

ve de senin çok sevdigin çiçeklerdenim

beni tanısan ben en sevdigin derdinim

ben seçmedim melankoliaymış kaderim

suratına karşı gulup sırtından vuranlar

kırmızı ışıkta geçip yeşil ışıkta duranlar

hiçbir şey yapmayıp başarıyı hayal kuranlar

soyledigi yalanlara karşı kör olanlar

size derdimi anlamadıkça ben

yoruluyorum

oturdum koltuguma olumu bekliyorum

bazen çiçek bahçelerinde koştugumu

duşunuyorum

bak ben kor kuyuya duştum seni arıyorum