Yavaşça eğildi önümde. Ağlıyordu, garipti . Hiçbir erkeği ağlarken görmemistim çünkü. Devam etti sözlerine ;
"Yarın için erken
Dün içinse geç dedin
Peki ya şimdi bana ne diceksin?"
Bu sözler yutkunmama neden oldu. Çünkü yaptığım hata belliydi. Onu kırmıştım hem de çok. Her zaman yanımda duran adama ne yapmıştım ben??? Aniden eğildim. Önce göz yaşlarını sildim , sonrada tuttum elini. Baktım ona. Gözleri masumca arıyordu kalbimi. Bir anda hissettiğim duygu ile döndüm ona;
"Hoşgeldin kalbime şampiyon."
