Olvidar (to forget)

To Forget

"I should buy his favorite flower."

Inilibot ko ang tingin ko sa flower shop. "Nasaan na ba 'yon?"

Busy ang mga staff sa ibang customer, ayoko ng makaabala. Ako na ang bahala maghanap. Para mas special ang dadalhin kong bulaklak.

Sa pagtitingin tingin ko ay mga sikat na bulaklak ang nakikita ko. Isa na doon ang rosas, but it's not his favorite flower. "Siguro nandoon sa kabila?" I walked to the next corner.

Agad sumilay ang ngiti ko. "There you are!" Sabi ko na eh, narito lang pala ang hinahanap ko.

I get a piece of white chrysanthemum. "This flower is his favorite," napangiti ako bago pumunta sa counter para magbayad.

***

Dala dala ko ang bulaklak habang palabas sa kotse. I'm here in front of my boyfriend house.

He has own house,since he move in Cavite. Sa Maynila siya dati pero nang may mangyari. Mas pinili ng magulang niya na mapag-isa muna siya.

I let a deep sigh before walking in to his house. I hold the flower tightly. I have a key of his gate so it's easy to get in. I knocked on the door, but no one answer me.

Pinihit ko ang door knob,at ayun naka bukas. "Nasa kuwarto na naman niya siguro 'yon?" I sighed.

Pagkapasok ko ay bumungad sa akin ang napakalinis niyang sala. Talagang malinis 'tong si brian.

Wala rin naman siyang magagawa rito sa bahay niya. I don't know why he didn't negotiate pa, para sana makapag work na siya. He's a Business Man.

Pero it's ok narin na wala muna siyang ginagawa. Para ma refresh muna ang isipan niya.

Nang makarating ako sa harap ng kuwarto ni brian, I knocked on the door.

My forehead creased. "Bakit 'di nasagot 'yon? Tulog pa kaya?" Pero magtatanghali na ah?

I decided to go inside. Dahan dahan akong pumasok. Natigilan ako sa kinatatayuan ko saka napabuntong hininga.

He's sitting on his bed, patalikod sa akin. So I just see his back. May hawak na naman siyang picture frame. "Lagi ko na lang ba siyang maabutang ganito?"bulong ko sa sarili.

Mas lumapit ako ng dahan dahan. I see who's in the picture. "Siya na naman?" Na pahigpit ang hawak ko sa bulaklak.

Same girl on the picture na nakita ko past weeks. Bakit ba hindi mawala sa isipan niya ang dalawang babaeng 'yon?! I feel that he's betraying me.

I asked him who's that girl, many times. But he still didn't remember her. Only thing he knew is that he's admiring that girl. How can he admire a girl that already dead?

Saka hindi lang iisa, dalawa sila. Pero mas matagal niyang tinitignan ang babaeng nasa larawan ngayon.

My eyes watered. Inilihis ko ang tingin ko sa kaniya. I feel pain inside my chest.

"Hi love! What are you doing? You're so busy huh?" I forced myself to be happy.

Brian seriously faced me. Para akong lalagutan ng hininga.

"Nandito ka na pala?" Ngumiti siya sa akin. Nakahinga ako ng maluwag.

"Anong ginagawa mo?" Napatingin ako sa kahon na nasa gilid niya. It's not familiar box. It's my first time to see that.

"Ah it's nothing" tumayo siya at hinarap ako. "Is that chrysanthemum?" He smile sweetly.

I smile."Ah yes. This is your favorite right?" I give him the flower.