Annemin "Anya.Yeter uyuduğun.Hadi uyan artık.Saat beş buçuk.Geç kalacaksın daha ilk günden.Hadi.Yeter." demesiyle uyandım.Göz altlarım adeta balon gibi şişti.Hemen gidip yüzümü yıkadım.Daha iyi görünüyordum.Biraz oyalanarak okul formamı giydim.Annem yine başladı söylenmeye."Anya.Yeter artık.Bıktım şu uyuşukluğundan.Hadi çabuk gel geç kalacaksın daha okulun ilk gününden.Hadi omletin soğuyor.Çabuk ol." .Hemen koşarak aşağı indim.Beni mis gibi bir omlet bekliyordu.Hemen yemeye kondum.Yaklaşık 10 dakika sonra omletin tamamı midemdeydi.Çantamı takıp hızlıca evden çıktım.Birşeyleri unutmuştum.Hissediyordum.Ama ne bilmiyordum.Düşüne düşüne yolun yarısına kadar gelmiştim.Yolun geri kalanında müzik dinlemeyi tercih ettim.Telefonumu çantamdan çıkardım.Neyi unuttuğumu şimdi anlamıştım.Kulaklığım.Koşarak eve doğru gittim.Kulaklığımı aldım.Geç kalmıştım.Yaklaşık 10 dakika sonra derse girmenin verdiği utançla öğretmenden özür diledim.Bütün sıralar dolmuştu.Sadece bir boş yer vardı.O da psikopat gibi bakan çimen gözlü bir çocuğun yanı.Öğretmen oraya geçmemi söyledi.Korkarak geçtim.Tanıştık.Adı Keremmiş.16 yasında.En sevdiği aktivite basketbol oynamak.Aslında iyi çocukmuş.Sevdim.Ama bayağı psikopat bir tipi var.Çıkışta beraber yarı yola kadar geldik.Tabii sonra yollarımız ayrıldı.Eve geldim.Annem evde yokmuş.Babam gelmiş.Yanına sokuldum.Okulun nasıl geçtiğini sordu.Anlattım nasıl geçtiyse.Cebinden çıkardığı 200 TL'yi bana doğru uzattı.Aldım.Ve cüzdanıma koydum.Bi kaç şey atıştırdım.Zaman çabuk geçmişti.Yatağıma gidip uyudum.
