Yolda el ele yürürken , bir kuş sürüsü gördük ilk. Köşede bir seyyar satıcı kuş yemi satıyordu. Aldı bir poşet kuş yemi , yarısını bana verdi. Bir süre suratımı süzdü, sonra bir güldü. Gülüşüne ölebilirdim. Onu mutlu edebiliyordum ne güzel bir duyguydu. Onun mutlu olması beni daha çok mutlu ediyordu..
Sonra ;
"Hadi birine telefonunu ver , fotoğrafımızı kuşları yemleyip , bizimde mutluluğumuzun fotoğrafını çeksin" dedi . Birinin eline , telefonumu gösterip,
"Fotoğrafımızı çekebilir misiniz?" diye sordum.
"Elbette neden olmasın." diye karşılık aldım.
"SONRA POZ VER DEDİ BİZE"
-BİR GÜLDÜ;
-AL BELANI VERDİM DERCESİNE .
Gülüşüne aşık olduğum adamdı kendisi. Mavi tonu kadar güzeldi. Bakışları , gözleri "Bırakmam, başkasına yâr etmem" diyordu sanki. Çok seviyordum .
Fotoğrafımız çekildikten sonra teşekkür edip yürüyüşümüze devam ettik.
