RÜYA SERİSİ - 1.KİTAP BAŞLANGIÇ

2. Bölüm : Korku

Babamın nereye gittiğimi düşünecek vaktim yoktu.Hemen annemi uyandırdım ve babamı aramaya başladık.Annem polisi aradı benden de ambulansı aramamı istedi.Annemin bana dediği gibi ambulansı aradım bababın kaybolduğunu söyledim.Ambulans ve polis buraya geldiğinde hâlâ babamı bulamamıştık.
1-2 saat sonra , bahçede geçen gördüğüm kan damlasının yanında bir kan damlası daha gördüm.Herkesi oraya çağırdım.Herkesin ağzı açık kalmıştı.Birkaç test sonra polisler babamın kaçırıldığını ve yatakta ki kan izlerin babama ait olmasına rağmen bu kan damlasının başkasına ait olduğunu söylediğinde annemde ben de çok şaşırmıştık.Yani babam kaçırılmıştı.Ben hemen arka bahçeye koştum ordada bir iz var mı diye.Gittiğimizde Paşa'yı yerde hareketşiz buldum.Bir yerinde derin bir kesik vardı ve etraf kan olmuştu.Babamı kaçıran kişi Paşa'yı da öldürmeye çalışmıştı.O sırada Paşa'dan gelen küçük bir ses duydum.Ölmemişti.Hemen annemi, polisleri ve ambulansla gelen kişileri çağırdım.Ambulansta çalışanlar hemen Paşa'yı sedyeye yatırdılar ve ambulansa aldılar.Paşa'yı bayılltılar ve kısa bir şeyler yaptılar ve Paşa ambulamstan havlayarak indi.Direk bana doğru koşmaya başlayınca yanıma geldiğinde onu kucağıma aldım ve sevdim.Paşa bana bir şeyler anlatmaya çalışıyor gibiydi.Onun gittiği yere gittiğimde bir yeri kazıyordu.Bana doğru havladığında kazdığı yere baktım ve bir şey gördüm, bir kağıt.Kağıtta tam olarak " Osman' ı daha çok aramaya devam ederseniz siz de ölürsünüz " yazıyordu.Yani babam ölmüşmüydü.Ağlamaya başladım , annem sezimi duyup hemen yanıma geldi ve kağıdı okuduğunda o da ağlamaya başladı.Polisler annemi sakinleştirmek için babamın ölmemiş olabileceğini sadece bunu bizi korkutmak için yapmış olabileceklerini söyledi.En azından bizim içimizde de bir umut oluşmuştu.Polislerle birlikte aramaya devam ediyorduk ki Paşa havlayınca ve yanıma gelince yanına gittim.Bana bir yeri işaret ediyordu , saat gece 1.30'du ve bu saatte herkes uyurdu bizim mahallede.
Paşa'nın yanına gittiğimde bir kişinin daha kaçırıldığını gördüm.O kişi geçen bana az daha çarpacak olan arabaya binip gitti.Yani geçen bana çarmak üzere olan arabadaki kişiler bu herkesi kaçıran kişilerdi.Araba tam harekete geçmişti ki plakasına baktım.Aklımda sadece arabanın plakası vardı " 06 KN 0870 ".Birden başım dönmeye başladı ve kendimi yerde buldum.Gözlerimi açtığımda bir hastane odasındaydım.Annem başımdaydı ve bir doktor anneme soru soruyordu.Annem ile doktor benim uyandığımı görünce hemen yanıma geldiler.Kolumda serum takılıydı.Doktor beni kısaca muayene etti.Kolumda ki serum bitince çıkabileceğimizi söyledi ve odadan çıktı.Annem yanıma gelince anneme halsizce bir soru sordum:
- Babam bulundu mu anne ?
- Hayır kızım bulunmadı, ama bir iz buldular ayrıca sana ne olduda bayılıverdin ?
- Geçen okulların kapanmasına bir hafta kala bana bir araba çarpacakken Cansu beni kurtardı.O sırada önümden hızlıca siyah uzun bir araba geçti.Gece o arabayı gördüm plakası şeydi ıııı şey , off hatırlayamıyorum ama 06 'lı bir plakaydı.
- Tamam kızım ben hemen polislere haber verip geliyorum.
- Tamam anne .
Annem odadan çıkınca serumumun bittiğini gördüm.Hemen doktor çağırmak için düğmeye bastım.Bir doktorgelip serumumu çıkardı.Annem de gelince çıktık.Tam karşıdan karşıya geçecekttik ki anneme elimle dur işareti yaptım , siyah arabayı görmüştüm .Hemen plakasına baktım hatırlamak için " 06 KN 0870 " . Anneme gözümle siyah arabayı göstedim.Annem çok şaşırdı hemen karakola gittik , karakolda ki bir polise olayı kısaca anlattık .Hemen polisin odasına geçtik , polis bize plakayı sordu , söyledik ,az önce Karakaya Mahallesin 'den geçtiğini söylediğimizde hemen aramaya başlayacalarını söyleyip çıktı ve bizde çıktık ve aramaya başladıklarını gördük, artık içimiz çok olmasa da rahattı.Babam aranıyordu .Ve artık arabayı da biliyorduk.
( 1 Ay Sonra )
Babam hâlâ aranıyordu ama az önce polisler bize arabanın nerede olduğunu bulduklarını söylemişti ve biz annemle koşarak karakola gidiyorduk.Gittiğimizde bizi polis karşılamıştı ve içeri geçmemizi söylemişti.İçeri geçtiğimizde polis konuşmaya başladı.
- Osman Bey'i kaçıran kişi adammış,bunu öğrendik,ve üzgünüz ki ...
Bu cümle bizi çok üzmüştü.Çünkü babamı bulamamışlardı ve üstüne üstlük araba başka arabanın plakasını çalmıştı bu yüzden arabanın bulunması 2 kat daha zor olacaktı.Annemle üzgün bir şekilde eve gidecekken yine aynı siyah arabayı gördük.Bu sefer plakası farklıydı.Yani anlamış olduk ki araba plakasını hep değiştiriyordu.Karakoldan çok uzaklaşmadığımız için polislere bunu söyleyip geri eve döndük.Eve döndüğümüz de üzgündük.Pek yemek yemiyorduk.Sabah kaltığımda bir zeytin ve yarım yağda yumurta yiyyip okula gittim.Herkes baş sağlığı diledi.Herkes en az benim kadar üzgündü ve yas tutuyorduk.
( 1 Ay Sonra )
Babam hâlâ bulunamamıştı ve polisler aramayı yavaşlatmıştı.Bugün haberlere bakarken Cansu'nun kaçırıldığını duyduğumda çok şaşırmıştım.Cansu'da kaçırılmıştı ve çok üzgündüm.Okula gittiğimde öğretmen Cansu'nun nerede oldnu bilip bilmediğimizi sordu.Ben el kaldırıp Cansu'nun kaçırıldığını söylediğimde öğretmende arkadaşlarımda çok şaşkındı.Artık sınıfca üzgündük.Polisler Cansu'yu arıyormuş ve hırkası bulunmuş bu yüzden biraz umutluyduk.
( 1 Hafta Sonra )
Cansu'nun ölüsü bulunmuştu ve şu an cenazedeydik.Cansu'nun en güzel kıyafetleri giydirilirken yanlışlıkla gördüğümde Cansu'nun her yeri ıstırılmış bir şekildeydi ve sanırım bir şey onu yemeye çalışmıştı,o da kan kaybetmekten ölmüştü.Hemen oradan uzaklaştım.Sonuçta o benim tek ve en yakın arkadaşımdı ve o da ölmüştü.Artık arkadaşımda yoktu babam da.Cansunun cenazesinde ezan okundu Cansu gömüldü derken birden eve geldik.Sadece annem ve ben vardık.Bu arada artık kaçırılma olayı yaşanmıyordu ama bence kaçırılma olayı olmasına rağmen hiç söylemiyorlardı diye düşünüyorum.İki lokma bir şeyler yiyip hemen geç kaldığım okula gitmek için yola koyuldum.Okulda yanımda oturan biri yoktu.Birden sınıfa bir kız girdi ve bana yanında oturabilir miyim diye sormuştu.Ben oturabileceğini söylemiştim ve gülmüştü.
- Merhaba, adım Bella. Senin adın ne ?
- Merhaba adım Ceylin .Ceylin Yıldız .
Bella buraya yâni Türkiye'ye yeni gelmişti.Aslında geleli 1 ay olmuş ama 1 ay buraya alışmaya çalışınca daha yeni okula başlayabilmiş.Biraz türkçe öğrenmiş ama bence Avustralya' lı olmasına rağmen iyi türkçe konuşuyordu.İlk dersimiz Türkçeydi ve türkçe dersinin yarısında ders işledik yarısında Bella kendini tanıttı.Sonra geri eve döndüğümde annem heyecanla telefonda konuşuyordu.Annemin konuşması bitince ne olduğunu sordum ve annem dedemin bir yerde ceketinin bulunduğunu söylediğinde çok şaşkındım.Dedem ölmemişti!Ama o zaman bu zamana kadar neredeydi.Cesedi bulunamamıştı ama şu ana kadar bir eşyası da bulunamamıştı.Kafam çok karışmıştı.Annem evde yoktu çünkü dedemi polislerle beraber aramaya gitmişti.Annem çok heyecanlıydı.Aslında ben hem şaşırmış hem korkmuş hem de heyecanlanmıştım.Annem dedemi ararken bende evde oturmuş bir ödev yapıyordum bir televizyon izliyordum.Telvizyon izlerken kaçırılma haberi gördüm.Adlında bu kaçırılma olaylarını insanlar değil garip türlü hayvanların insanları kaçırıp yemeye çalıştıklarını tahmin ettiklerini açıkladı.Ben artık korkum azalmışken öncekinden korkmaya başlamıştım ki zil çaldı.Delikten baktığımda tanımsdığım birini gördüm ısrarla zili çalıyordu tanımasamda kim o diye bağırdığımda o kişi annemin sesiyle benim kızım aç diye bağırdığında kadının annemin sesini telefonuyla çıkardığımı gördüm.Tam kapıyı kiltliyecektim ki bir den anhtarı deliğe sokar sokmaz anahtar kırıldı.Kapınıniçinde kalan anahtarın içinde kalmasının daha iyi bir şey olduğunu düşünecektim ki kapı birden kırıldı ve içeri kapıdaki kadın girdi bana gülümsedi arkams geçti ki o sıra da ensem de çok fene bir acı hissettim ve sonrasını hatırlamıyordum.