I'll Never Let You Go

Chapter 01: Heartaches

dedicated to Erica_VaLderama :)

----

Elijah POV

Naalala ko pa dati, kung gaano kami kalapit sa isa't isa. Sobrang saya ko. Pero, nagabago lahat. Ayoko mang isipin yung kahapon, di mawala sa puso ko na minsan pala, natuto akong magmahal kahit 10-years-old pa lang ako.

HEP! Pakilala muna ko readers. Ako nga pala si ELIJAH SALVADOR. Pakitaga po yung pangalan ko sa utak mo. Wag kalimutan.

Back to the story...

Akala ko naalala nya ko. Pero, bakit? Sa tuwing magtatama yung tingin namin sa isa't isa umiiwas agad siya at bumabaling sa iba. Ansakit e. Yung taong minsang minahal mo, pinandidirahan ka na lang dahil sa kung ano ka.

*FLASHBACK*

6 years ago...

"Panget, halika rito. May ibubulong ako sayo." - siya

"Sunget, ayusin mo yan a? Lagot ka saken kapag niaaway mo ako." - ako habang humahakbang papalapit sa kanya.

"*bulong* BOOOOOOMMM" arggghhh. ansakit ng tenga ko. ikaw ba naman sigawan ng malapitan sa tenga?

"Patay ka saken. Magsimula ka ng tumakbo."

"At bakit?"

"Kikilitan lang naman kita hanggang sa malagutan ka ng hininga. *evil grin* BWAHAHAHA."

"Waaaah! Susumbong kita kay HAHAHA Mo HAHAHA mmy. HAHAHA. " bago pa man siya tumakbo, hinablot ko na agad bewang nya at sinimulang kilitiin.

"Sunget, pumikit ka." -ako. sabay tigil sa pangingiliti sa kanya.

"Ayoko nga. Manigas ka." -siya. tss, kahit kelan talaga ansungit nya.

"Ah ganun a? Pagbilang ko ng sampo. Dapat nakatago ka na."

" Pakamatay ka muna?"

" *TSUP* " bigla na lang may babaeng tumatakbo mula sa likod at nabunggo ako.

"Ayy totoy. Pasensya ka na." -girl

"Ahhh---- eh." nautal akong sumagot sa kanya. At, bigla na lang tumakbo si sunget.

Syempre, hinabol ko siya at iniwan yung babaeng nakabunggo sa akin.

Mula sa malayo, nakita ko siya na nakaupo sa tabi ng puno habang umiiyak. DAMN

Lumapit ako..

"Sunget, bakit ka umiiyak?"

"Nagawa mo pang magtanong. Wala na FIRST KISS ko dahil sayo." diniinan pa nya yung pagkakasabi nung first kiss.

"Argh! Sory. Hindi ko naman sinasadya. Aksidente lang lahat."

"Pero, di ko alam kung bakit ako nasasaktan at lumuluha. Siguro, dahil nasayang yun."

"Ayaw mo pa nun? Sa isang tulad kung gwapo ka nakahalik. Dapat nagpasalamat ka pa saken."

"ANO?! Gwapo? San banda? Hindi ka gwapo. CUTE lang. PERIOD."

" Oh? Edi, ganun na din yun. Ansarap mo pa lang halikan. Isa pa?"

*SLAP*

Bigla na lang nya kung sinampal. What did I just say? Napasabunot na lang ako sa sarili ko.

"Walanghiya ka. Alam mo bang importante saken yun?"

Pinaghahampas nya ko hanggang sa mangalay siya at tumigil na sa paghampas sa braso ko.

"Simula ngayon, di na tayo bati."

" Bakit naman? We're bestfriends."

"Noon yun. Hindi na ngayon."

"Pero bakit? Ano ba nagawa kung mali?"

"Subukan mong itanong sa sarili mo. Baka sakali masagot ko tanong mo."

" Wag... Wag... Wag mo kung iwan."

Umiiyak na ko habang naglalakad na siya palayo. Bakit ganito? Bespren wag mo kung iwang mag isa. Anong nangyari saten?

Ganito mo na lang ba ko iiwan sa ere? Iiwan mo na lang ako sa isang puno na simbolo ng pagkakaibigan natin.

Doon ko rin napagtanto na sa lugar na yun. At, sa mismong araw na yun, kaya pala ako nasasaktan ay dahil sa...

I'm falling inlove with my bestfriend.

* END OF FLASHBACK *

Eto ako ngayon, nakaharap sa laptop ko. Pinagmamasdan ang mukha nya.

Wala ka talagang malalait sa kanya. Maliban sa fact na masungit siya.

"Until now, I still loved you, bestfriend." binulong ko na lang sa hangin ang nararamdaman ko. I can't forget all curves about her.

At first, naramdaman ko na she's the one I've never let go.

Nasa playground ako kung saan kami huling nagkita. Lahat ng bagay na posibleng makapag paalala sa kanya. . binalikan ko..

Baka sakaling may maabutan pa ako sa pagbalik ko. Ayoko mang umasa. Pero, kahit na alam ko we're not match to each other...

We could be friends. Hindi pa rin ako nawawalan ng confidence at pag asa na balang araw.. magkikita ulit kami.

Think positive. Ayoko mag isip ng mga bagay na negative. They are all shit.

Sa paglalalakad ko, nakita ko siyang bumababa mula sa sasakyan nya. WOW.

Hindi pa rin sya nagbabago. She's the only one girl cathes my heart.

"Ms. Nicole Khate Olivarez." sigaw ko mula sa malayo habang tumatakbo palapit sa kanya.

"Who are you?" tanong nya sa akin at bigla na lang akong napayuko.

"Sorry. You didn't know me?" I asked her. How could it be?

"Are you deaf? Don't be stupid. Aright?" tapos pumasok na siya sa kotse nya at bigla na lang pinaharurot.

Di ko to inaasahan. SHE'S BACK.

Hanggang ngayon di ko pa rin makalimutan yung mga bagay na naging dahilan kung bakit ko siya minahal ng todo at tinuring na higit pa sa kaibigan.

There's one thing I wanted to ask... How do I exist in her world even I can't do something to make us close enough?

----

Khate POV

Hi readers! My name is Nicole Khate Olivarez. I'm 16. Pakisulat na lang po sa palad nyo. Hihihihi

Bwisit. Bakit kung saan ako pumunta nakikita ko yun? With all people's their. Why HE?

Di ko makalimutan yung nangyari samin dati. Ang babaw ng kinagalit ko diba? Well, for your information, ma-PRIDE akong tao. Kaya, wag mong asahan na I act that nothing happens.

Apektado ako. Syempre, sa lahat ng babae, pinaka importante ang FIRST KISS. Di mo ko masisi. Oo, napaka imature ko. Pero, kahit ganito ako alam kung ...

I'll never ever be fall inlove with him.

----

(a/n: Please Leave Comment and Vote. Pretty Please? Abangan ang Chapter 02: The Day We Meet Again)