D A M L A

•

Düşen küçük bi damla,suyun ölüm sessizliğini bozdu.Aniden kafasını kaldırdı ve karşılaştığı manzara sadece siyahtan ibaret bir derinlik.Ucu bucağı belli olmayan bir derinlik.Sessiz ve derin.Tepede ki ışıktan ve ayaklarının altında kı su dan başka bişey yok.Bu sessizlik kulaklarını çınlatıyordu.Nerede olduğunu anlamaya çalışıyor du ama gerçekten zifiri karanlık gözlerini kör ediyordu.Yavaş adımlarla ileriye doğru gitmek istiyordu ama yine de deyişen bişey,yada bir ses,bir ışık,hiçbir şey.Bu sessizlik ve ayağının suda ağır ağır ilerlemesi gıcık ediyordu.Acaba işlediği günahların bedelini böyle mi ödüyordu? Yada bu sadece bir boşluktan ibaretti.Yada bir rüya.

Kafası karışmış,boş bir beyin,ortada dikilmiş bir insan.Haha gerçekten gıcık edici bir durum.Nedeni belli olmayan bir derinlik.Ve insanların yaralı yeri: Nedensiz ortaya çıkan olaylar.Nedensiz birşey.Neden bu kadar şeyleri ödemek zorunda olduklarını anlamak.

Bütün bu sessizlik artık kemiklerine kadar işlemiş olmalı ki,dayanamayıp içden çıktığı kadar,yüksek sesle bağırmaya başladı.Belki birisinin orda olması umuduyla.Belki beyninde dönüp dolaşan sorularına cevap ala bileceği birinin çıkmasını umut edercesine bi bağırış.

Yine sessizlik...
Beyin hücreleri artık ölüyor,kahve rengi saçları tek tek beyaza dönüyor.Hala ne olduğunu anlamıyor.Artık stressin hat safasında.Bu zaman uzaktan küçük ama bir o kadar parlak olan gözler belirdi.Bu biraz korku ve umut hissi doğurmuştu içinde.Güzel,elmas gibi parlayan gözlere taraf koşmaya başladı.Maraton yarışcısı bile belki bu kadar hızlı koşamazdı.İnsan duyguları isterse yapamayacağı şeyleri bile yapar.Gerçekten muhteşem bi detay.

Bir hışımda,kendini bu parlak gözlerle karşı karşıya bulmuştu.Bu bir erkek.Ama garip bir şey var.Kendini bu erkeğe yakın hiss etmişti.Bu sıcaklık..sanki önceden hiss etmiş gibi.Ama bu yüzü hiç görmemişti.Parlak mavimsi gözler..hafif dalgalı siyah saçlar..ve beyaz ten rengi..Tanrı tarafından yaratılmış güzel bi şaheser.

Duraksa dı ve önünde duran erkeğe baktı.Bir şey söylemek istiyor ama dili tutulmuş.Ağızından bir iki söz aksada anlam vermiyor

– B-ben n-nerdeyim? –titrek sesle çıkardı dilinden bir iki kelime..

– Temizlenmeyi bekleyen bir ruh...kafası karışmış bir şeytan. –diye erkek cevap verdi.

– A-anlamıyorum,ne söylediğini anlamıyorum.Buradan kısa süre de gitmek istiyorum..Bu sessizlik kafam da sorular yaratıyor..sayısız..

– Evet bu sessizlik.Ama merak etme gideceksin.Eğer    iç kanaman yoksa.

– İç kanama derken? –git gide heyecanlanmaya başlamış olsa gerek alnından terler aşağıya süzülüyor,ayağının altında kı suya düşüyordu.

– Kaza geçirdin farkındaysan?Ve buraya düştün.

– Hiç bir şey hatırlamıyorum.En son gördüğüm şu damladan ve işlediğim günahlardan başka birşey hatırlamıyorum...

Kızın kafası ağırlaştı ve yere çöktü.Gerçekten hatırlamıyordu neyin olub bittinğinden.Tek soru:

"Bu erkekte neyin nesi"