5th sonata | vmin

uçuşan samanlar ;;

"Taehyung, derhal buraya gel!"

Kükreyen bir ses.

"Sen, sana bunu yapmamanı söylediğim hâlde yapmaya nasıl cüret edersin?!"

Alevin yakıcı sıcaklığını savuran gözler ve bu alevlerden kaçamayadan odaya giren bir beden.

"Söz dinlemez!"

Önüne gelen çocuğa kalkan elini, küçük prensin korkudan titreyen bedenine indirdi. Ortaya çıkan ses tüm saray odasında yankılanırken Taehyung düşmemeye gayret ederek bir kaç adım geriledi, vücudu çarpılmışcasına daha fazla titremeye başladı lâkin bu, babasında acımadan ziyâde güç hissiyatı vermişti.

Odasına dışarıdaki ayaza rağmen dayanmaya çalışan, eğer biraz daha kalırsa üzerine örtülen kar, onun sonu olacak olan bir kediyi almıştı. Bu yüzdendi tokatı.

"Gözlerime bak!"

Ve yüzüne inen bir acı daha. Gene geriye doğru atılan adımlar ve yine kalbi paramparça olup tüm vücuduna batan savunmasız bir beden.

Taehyung titreyen dudaklarını birbirine bastırırken ağlamamak için öyle zor duruyordu ki.. Ama ağlayamazdı. Eğer ağlarsa güçsüz olurdu. Karşısındakine güç verirdi güçsüzlüğü.

Babasından öğrendiği tek şey gücün nasıl oluşacağıydı.

Kafasını yavaşça sevmediği ama mecburen katlandığı yüze döndürdü. İkisi de birbirine kararlılıkla bakıyordu.

"Kedi ölebilirdi." diye tısladığında babası gözlerini daha da açtı.

"Sana,"

derin bir nefes aldı, küçük çocuğunun gözlerini delicesine keserken. Farkında değildi hiçbir şeyin. O an Taehyung'un ne kadar güçlü olduğunun farkında değildi. Baş kaldırıyordu aslında babasına. Ama farkında değildi. Onun taktiklerini ona karşı kullanıyordu oğlu. Ama fark etmiyordu babası. Sadece onun yumuşak kalbinin çaresizliğine odaklanmıştı.

Kendi çapındaki en güçsüz olan şeye.

"..o lanet olası hayvanları içeriye almamanı daha kaç kere söyleyece-"

Tam cümlesini bitirip çocuğun kolunu tutmaya hazırlanıyordu ki odanın büyük ve üzerine farklı şekillerin işlendiği kapı çalındı. Kapıyı açan askerle birlikte baş danışman içeri girdi.

"İmparatorum."

Ellerini önünde birleştirerek neredeyse yere kadar eğildi danışman Kang.

"Emrettiğiniz üzere Rice Krallığı'ndan 10 bin uv'a getirilen köleler aşağıda bulunan kapalı odaya alındı. Ne yapmamızı emredersiniz?"

Taehyung bir adama bir de babasına bakıyordu. Bakışları ikisinin arasına ağ örmüş ve o ağ küçük çocuğu unutmalarını sağlamıştı.

Yavaşça geriye doğru adımladı Tae. Odadan çıkmak için bir yere takılmadan, bir ninja kadar sessiz ilerlemesi gerekiyordu. Uzun saçları dağıldığı için önünü pek göremese de iyice kapıya yaklaştığında karşısına çıkan koruma onu durdurmadı. Yavaşça dudaklarını oynattı ve küçük kedisi ile oynarken, annesinin çizimine bakarken ve de annesinden ona kalan oyuncağı oynarkenki gülüşüyle boyadı yüzünü.

"Hadi, git buradan." diye fısıldadı en yakın arkadaşı, çaktırmadan prensin boyuna yaklaşmak için eğilmişti üzerindeki ağır zırhlara rağmen.

Kendisinden 28 yaş büyük olan kalbi pamuk tarlasının beyazlığını andıran asker, gözlerini küçük çocuğa dikti; imparator ve danışman büyük bir tartışma içerisindeyken kapıyı sessizce araladı ve Tae'yi dışarıya ittirip kapıyı kapatmadan önce göz kırptı, selam verdi.

Woo Bang. Bu sarayda onu koruyan 2 kişiden birisiydi sadece. Onu sevdiğini düşündüğü 2 kişi vardı zaten bu hayatta minik Taehyung'un.

Koridora çıktığında hızla odasına doğru koştu. Adım sesleri duvarlara çarpıp kulaklarında yankılanırken odasının büyük kapısını zorlanarak araladı ve içeriye girdi.

Kedisini çok özlemişti. Daha dün bulmasına rağmen ona o kadar alışmıştı ki..

Lâkin sonra bir şey gördü. Yatağında yatan küçük kediyi.

Ona seslendi.

"Jim?"

Kedi hareket etmedi. Bir kez daha denedi yatağa titrek adımlarla yaklaşırken. Öyle korkuyordu ki aklındaki düşüncenin gerçekliğinden.

Ellerini uzattı.

"Jim? Jim?"

Gözlerinin pınarları sıvıyı akıtmak için alarma geçmişti.

Lütfen bırakma beni..

Ama kedi onu ancak cennetten duyabilirdi.

~~

bayağı kısa bir bölüm ama uzun olunca çok sıkıcı oluyor. yine de 1000 yapacağım, şimdilik geçiş bölümü olduğu için böyle düşünebilirsiniz. umarım beğenirsiniz ♡