Ξανά Μαζί?

37.Sophia

"Αύριο το κορίτσι μου φεύγει από το σπίτι"λέει η μαμά μου κλαιγοντας

"Μαμά εχω  φύγει από το σπίτι από τα 19"

"Ναι αλλά τώρα; θα φύγεις με άσπρο φόρεμα"

"Έλα ρε μαμα σταματά να κλαις κοίτα πως κανείς τον μικρό"της λέω

"Το πουλάκι μου είναι τόσο γλυκό σαν και εσάς"λέει κοιτώντας τον που παίζει με τα αυτοκίνητα που του πήραμε

"Θα τον γυρησετε πίσω?" Ρωταει

"Όχι βέβαια. Έχει πάει ο Λίαμ να συνεννοηθεί με το ορφανοτροφείο να μην χρειαστεί καθόλου να τους δει"

"Καλύτερα έτσι. Κορίτσι μου θέλω να σε ρωτήσω κάτι"λέει διστακτικά

"Τι είναι?"

"Ο πατέρας σου είπε ότι δεν θα έρθει στον γάμο. Δεν θέλω ρε μωρό μου να είσαι τσακωμενη με τον ίδιο σου τον πατέρα"

"Μαμά αυτός δεν πρόσεχε τι έλεγε και έκανε. Ήθελε να αφήσω το παιδί μου το ακούς? Δεν δέχτηκε ότι ο Angel είναι γιος μου" λέω έντονα αλλά όχι δυνατά για να μην με ακούσει

Με είπε μαμά σήμερα

Μας νιώθει γονείς του

Και πραγματικά οποίος τολμήσει να το αμφισβητήσει αυτό θα φάει ξύλο

"Δεν θέλω να χαλάσουν οι σχέσεις σας"

"Μαμά σε αγαπάω εντάξει? Θυσιάσεις καριέρα μόνο για εμένα να με μεγαλώσεις και αυτό με κάνει και εμένα να συγκρίνουμε και να κάνω πολλά για εσένα. Αλλά ο μπαμπάς το μόνο που έκανε ήταν να με κατακρίνει. Να μην εγκρίνει αυτό που κάνε. Με χώρισε με τον Λίαμ. Έβλεπε ότι πονούσα και παρόλα αυτά δεν έλεγε τίποτα"

"Εντάξει αγάπη μου ότι θες δεν επιμένω"λέει χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά

"Μαμά νυστάζω"ακούω την φωνουλα του

Μαμά πόσο ωραία είναι αυτή η λέξη τελικά

"Κοιμήσου εδώ και θα έρθει σε λίγο ο μπαμπάς εντάξει?" Τον ρωτάω

Ξαπλώνει πάνω στα πόδια μου και κλείνει τα μάτια του

Χαϊδεύω απλά τα μαλλιά του όπως έκανε πριν η μαμά μου

Γυρνάω το βλέμμα μου προς την μαμά μου και την βλέπω να δακρύζει

"Τι έπαθες?" Ρωτάω σιγά

"Παντρεύεσαι έκανες παιδί. Μεγάλωσες μωρό μου"λεει σιγά κοιτοντας μια εμένα και μια τον Angel

"Αρραβωνιαζομε μαμά έχει διαφορά"λεω

Εντάξει δεν θα με πείραζε να παντρευομουν