The Last letter

1

April 11,2018

Cedrick,

Hi! Ced. It's been 2 weeks and 6 days since we last talked. And now, it's your birthday, Happy Birthday! Yehey! You're now 20 years old and still aging HAHA. Anyways, I know that I chatted you already for my greetings on your facebook account but I'm not satisfied eh. I want to greet you again and again but you may get mad at me.

I know that the last time we talked was not good because something happen between us. I'm sorry for that. I hope we can still be friends. But I guess we couldn't, right? Well, it's okay. It's all my fault anyway.

Well, I just wrote this letter to greet you again but I'm not even sure if this will reach you. Takot kasi ako na hindi mo 'to tanggapin eh. Takot ako na baka e-ignore mo lang ulit ako like what you did when I was begging for your forgiveness. You just read my chats and did not even bother to reply me even a single word.

Ahhhhh! Fuck! This feeling. Sinabi ko kanina na sinulat ko 'to para batiin ka ulit pero iba naman ang laman nito HAHAHA sorry nadadala lang kasi ako sa emosyon ko. You know, the moment you ignored me was the painful moment I've ever had in my whole life. Hindi ko kasi inaasahan ang ganitong pangyayari eh, mas lalong hindi ko inaasahang sa ganito kaaga ko 'to mararanasan.

Sising-sisi ako. Sinisisi ko ang sarili ko dahil nagpadala ako sa mga iniisip ko. Nagpadala ako sa takot na nararamdaman ko. I'm sorry...I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry. Yan nalang kasi ang masasabi ko eh. Alam kong nasaktan ka din, pero nasaktan rin naman ako eh. Sobrang sakit para sa parte kong hindi mo manlang ipinaglaban 'yang pagmamahal mo, 'yang nararamdaman mo para sa 'kin.
Alam mo, kaya kita tinanong nun dahil gusto kong magpakatotoo sa 'yo at gusto ko ring magpakatotoo ka sa 'kin. Gusto kong maging aware ka rin sa nararamdaman ko towards in you. Pero hindi yung mga bagay na inaasahan ko ang gagawin mo. Buong akala ko na sa pagpapakatotoo kung 'yun mas lalo mo pang ipaparamdam sa 'kin na mahal mo 'ko. Akala ko mas lalo mo pang papatunayan ang sarili mo sa 'kin na hindi ikaw 'yung taong iniisip ko, na iba ka sa taong kinakatakutan ko.

Pero bigla ka nalang hindi nagparamdam. Bigla ka nalang naglaho ng hindi ko alam. Honestly,  I was very nervous and happy at the same time when I confessed my self to you. Kasi finally nasabi ko na rin yung saloobin ko. Finally magiging aware ka na rin sa feelings ko kasi nga alam mo na. Pero bakit ganun? Bakit ni magpaalam man lang hindi mo pa nagawa sa 'kin? Na kahit isang salita wala ka man lang sinabi sa 'kin? Bakit sa kaibigan ko pa kailangang magpaalam ka. Siya ba ang iiwan mo? Siya ba ang lalayuan mo? Siya ba ang masasaktan sa biglaan mong paglisan? Hindi di ba? Pero bakit siya? Bakit si Meiry? Si Meiry na siyang sinabihan mo lahat ng nararamdaman mo sa 'kin, si Meiry na siyang nakakaalam ng tunay kong nararamdaman para sa 'yo. Si Meiry na nakasama ko at nakausap ko habang kinikilig sa 'yo. Si Meiry na binabaliktad lahat ng sinasabi mo sa 'kin at sa mga sasabihin ko sa 'yo.

Do you know why I'm feeling confused towards your feelings? Kasi iba yung sinasabi niya sa nakikita kong ikaw. Iba yung description niya sa Cedrick na nakilala ko. Ibang-iba. Pero anong magagawa ko. Kaibigan ko siya kaya malamang siya ang paniniwalaan ko. Alam kong nakasama ka niya ng 2 taon kasi naging magkaklase kayo nung highschool tayo ika mo nga. Pero nagpadaig parin ako kahit nakasama rin kita ng 2 taon sa kolehiyo nun, naging magkaklase pa nga rin tayo sa ilang subject natin di ba? Pero ang tanga tanga ko. Kasi ikaw na 'tong kusang nagpapakilala sa 'kin ng tunay na ikaw, pero ako pa 'tong tanga na naniniwala sa sinasabi ng ibang tao na hindi naman pala totoo.

Ang tanga ko! Napakalaking tanga ko. Kasi naniwala ako sa mga taong hindi ko pa lubusang nakikilala. Yung mga taong ni kalahati ng pagkatao nila hindi ko pa kabisado. Ang sakit. Ang sakit maisahan. Pasensya ka na ha? Nadamay ka pa tuloy sa katangahan ko. Pasensya ka na rin kung hindi man lang kita nabigyan ng pagkakataon na mapatuyan 'yang nararamdaman mo sa 'kin. Ang gulo eh. Gulong-gulo na 'ko. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang unahin. Hindi ko alam kung sino ba dapat ang kailangang paniwalaan. Ni hindi ko nga alam kung ano ba dapat ang gawin eh. Kasi wala akong mahitang sagot. Lahat ng tanong ko natipon lang lahat sa isip ko.

Look, hindi ko intensyong saktan ka. Ni wala akong intensyong mandamay ng iba kasi ako, ako ang may problema. Sarili ko ang problema ko because I can't handle small things on my own. I always needed someone to help me do some small stuffs that everyone can do themselves. Ako yung taong hindi marunong tumayo at maglakad ng mag-isa, ako yung taong walang silbi. Kasi ultimo sarili ko hindi ko pa kayang buhatin. Ultimo sa sarili ko nabibigatan ako.

Im sorry kung sayo ko 'to sinasabi. Lahat ng 'to sayo ko nilalabas. Hindi ko na kasi kaya eh. Hirap na hirap na ako. Hirap na hirap na 'ko sa mga kinikimkim ko. Hirap na hirap na 'kong iaahon ang sarili ko. Parang akong saranggola na hindi kayang lumipad ng walang tulong ng iba.

Pasensya. Pasensya kasi yan na lang ang kaya kung sabihin. HAHA after all those things that I've done to you, pasensya lang ang masasabi ko. I was embarrassed. To you, to myself, to everyone. I was embarrassed because I am still this someone who's uneasy to be with. Someone who can't take things seriously. I am someone who do not have direction in life. I'm sorry. I'm sorry 'cause I can't be real to myself and to everyone.  I can't be honest with who really I am. I'm sorry.

Anyway, since today is your birthday.  I wish you a thousands of candles to blow, more birthdays and blessings for you, a happy life with your family, a successful future and I wish you could find your destiny. I wish she'll take care of you, love you the way you deserved to be loved and be with you through ups and downs. I hope she'll do my part that I've never even did when I was with you...when I have time.

I love you! Till next time.

Love,

Rodeth