Bundan 26 sene önce kendi istegimle evlenmiştim çok mutlu olacagımı düşünmüştüm oldumda karımla çok güzel bi hayatımız vardı. O evde yemek yapardı ben de gidip çalışır dım birbirimize sarılmak için sebep arardık hahta sonları hep birlikte zaman geçirirdik. küçücük bir evimiz vardı. O küçücük şeylerden mutlu olan bir insandı. Bir gün işten geldigim de bana bir müjde verdi hamileyim dedi inanamadım mutluluktan havalara uçtum. Çok mutluyduk sabırsızlıkla dogmasını bekliyordum. 5.ayında cinsiyetini ögrenicektik. 5. Ayı geldi beraber saglık ocagına gittik sıra bekliyorduk bir oglum olsun istiyordum. Kalp atışını dukduk o an dünyalar benim olmuştu. Ve artık doktor dediki müjde çok tatlı bir kızınız olucak. O an biraz üzüldüm oglum olmadıgı için. Sonra içimden saglıklı olsun yeter dedim.
Ama gine bir kızım olucagı için çok mutluydum. Kesin annesi gibi olucaktı kalbi çünkü kalbi çok yavaş atıyodu aynı annesi gibi. Ona işten gelirken bişey ler alırdım daha dogmamıştı bile. 9.ayı gelmişti dogcaktı bugün. Lale girdi doguma sabırsızlıkla bekliyodum doktor çıktı heyecanla sordum durumları nasıl diye doktor duraksadı ve allah rahmet eylesin dedi agladım kızım öldü sanmış tım kızımmı öldü dedim hayır karınız öldü dedi o an yıkıldım agladım üzüldüm hastalandım o da kızının yüzünü bikere bile göremişti
Hastaneye yatırdılar sakinleştirici verdiler bana. kalktım ve hayatı sorguladım herşey kabus gibiydi . kalktım ve kızımı aradım aynı annesine benziyodu gözleri maviş mavişti o bana annesinin emanetiydiddeeeeeeeeeeeeee
