ΑΓΑΠΗΣΑ ΛΑΘΟΣ ΑΤΟΜΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΕΛΒΙΡΑ

Ειχα κλειστα τα ματια και εβλεπα ενα ομορφο ονειρο, μεχρι την στιγμη που ακουστηκε το ξυπνητηρι μου.
Δεν ηθελα να σηκωθω.
Το εκλεισα.
Το κανω συχνα αυτο. Δεν θα γινει κατι. Λιγο ακομα υπνο χρειαζομαι.
Τοτε ξαφνικα ανοιγω τα ματια μου.
" Σημερα ειναι η πρωτη μου μερα στην δουλεια" ειπα. Πωπω το ειχα ξεχασει.
Πεταγομαι απο το κρεβατι.
"Πωπω,δεν εχω πολυ χρονο. Πρεπει να τρεξω" ειπα.
Ετοιμαζομαι γρηγορα για την δουλεια μου.
Παιενω μια τσαντα με τα βασικα αντικειμενα που χρειαζομαι και φευγω.
Μενω σε πολυκατοικια. Ειμαι στον τριτο οροφο μονη. Το διπλανο σπιτι ακομα πολειται.
Ή μαλλον οχι.
Βγηκα στον διαδρομο και παντου εβλεπα κουτες.
Η πορτα του διπλα σπιτιου ηταν ανοιχτη και συζητησεις ακουγοντουσαν απο μεσα.
Δεν ειχα χρονο να ασχοληθω με αυτο.
Σιγουρα θα ειναι μεγαλη αλλαγη να εχω γειτονα αλλα αυτο ειναι ενα προβλημα για μετα.
Προσπερασα τις κουτες και αρχισα να τρεχω στις σκαλες.
Σε ενα σκαλι υπηρχε ενα μικρο κουτακι που δεν το προσεξα. Μαλλον θα τους επεσε καταλαθος με την μεταφορα.
Το αποτελεσμα ηταν να πεσω στην σκαλα.
Το ποδι μου αρχισε να ποναει.
Θεε μου.
Προσπαθησα να σηκωθω και να συνεχισω. Επρεπε να παω στην δουλεια.
Ακομα και αν δεν ειχα ποδια.
Βγηκα απο την πολυκατοικια μου και πηγα προς την σταση του λεωφορειου.
Ελεγε σε 25 λεπτα οτι θα ειναι εδω.
Μου κανεις πλακα, χθες ειδα τις ωρες.
Ακουσα μια γυναικα διπλα να ουρλιαζει. Ελεγε οτι δεν ενημερωσαν και οτι αλλαξαν τις ωρες.
Δεν μπορουσα να χασω χρονο και να αρχισω να φερομαι σαν και αυτη.
Σκεφτηκα να παρω ταξι.
Υπηρχε ενα διπλα.
Το ειδε η γυναικα.
Το ειδα και εγω.
Με κοιταξε.
Την κοιταξα.
Δεν προκειται.
Αρχισα να τρεχω,το ιδιο και αυτη.
Δεν προκειται να το παρει. Ειναι δικο μου.
Αυτη εφτασε πρωτη και ανοιξε την πορτα.
"Ευχαριστω πολυ,δεν ηταν αναγκη"της ειπα και μπηκα μεσα.
"Ξεκινα" ειπα στον οδηγο.
Αυτος ξεκινησε.
Η γυναικα την ακουγα να ουρλιαζει αλλα δεν της εδωσα σημασια.
Ετριψα λιγο το ποδι μου και ειπα στον οδηγο που ηθελα να παω.
Αυτος με πηγε γρηγορα στην δουλεια μου.
Δουλευω σε καφετερια.
Μολις μπηκα στην καφετερια, ειδα την Αμπι. Η Αμπι ειναι η σερβιτορα και πολυ καλη μου φιλη.
Η Αμπι μου ειπε οτι ψαχνουν προσωπικο. Δεν θα ερχομουν αλλιως.
"Στην ωρα σου" μου ειπε.
"Ναι ασε" της ειπα εγω. Που να της λεω τι τραβιξα για να ερθω εδω.
Πηγα στην θεση μου.
Υπηρχαν πολλες παραγγελιες.
Ξεκινησα να φτιαχνω καφεδες.
Η Αμπι δεν σταματουσε να μου φερνει χαρτακια.
Μα καλα τι φαση. Σε μια μικρη καφετερια δουλευω.
"Σου ειπα οτι εχει κοσμο τα πρωινα" μου ειπε η Αμπι και μου αφησε 4 χαρτακια.
"Ολα καλα" της ειπα.
Επρεπε να δουλεψω για να κρατησω το σπιτι μου.
"Ολα καλα;" με ρωτησε.
Ειδε που δεν μιλουσα πολυ σημερα και ειπε να ανοιξει κουβεντα.
"Οχι ιδιαιτερα αλλα θα γινω, πεωτος κανονας εδω. Να εχεις παντα ενα ομορφο χαμογελο" της ειπα
"Ναι, προσπαθησε περισσοτερο γιατι αυτο μονο χαμογελο δεν λεγετε" μου ειπε και αρχισε να γελαει.
Εγω την κοιταξα με ενα θυμωμενο βλεμμα και της εκανα νοημα με τα χερια μου να φυγει.
"Αυτο εχω και σε οποιον αρεσει" της ειπα.
"Τι να αρεσει;" ακουσα το αφεντικο να λεει.
Η Αμπι ειχε παει σε ενα τραπεζι και εγω ημουν μονη με το αφεντικο μου.
"Εεε"..." το μαλλι μου" ειπα και το κρατησα.
"Σε οποιον αρεσει,δεν μπορω να το αλλαξω.
"Μιλας μονη σου;" με ρωτησε.
"Οχι" του ειπα.
Αυτος με τα ματια του καρφωμενα πανω μου,αρχισε να απομακρυνεται.
Τελεια.
Περασαν μερικα λεπτα. Με εμενα να φτιαχνω καφεδες. Τουλαχιστον ολοι δεν πινουν τον ιδιο και ετσι οι κινησεις μου δεν ειναι ιδιες.
Ξαφνικα στο μαγαζι μπαινει ενα αγορι.
Πολλα ατομα γυρισαν να τον κοιταξουν. Ηταν πολυ ομορφος.
Μεχρι και εγω γυρισα να τον κοιταξω. Εμενα δεν με τρελενουν πια αυτα. Σταματησα να ασχολουμε εδω και καιρο.
Δεν εχανα με τα ματια μου ουτε μια κινηση του και ετσι εριξα καταλαθος εναν καφε που ειχα φτιαξει στο πατωμα.
Κοιταξα δεξια και αριστερα. Δεν με ειχε ακουσει κανεις.
Να ειναι καλα η δυνατη μουσικη.
Αρχισα να μαζευω γρηγορα τα σπασμενα.
Τπτε ακουσα το ονομα μου.
"Τι κανεις κατω;" με ρωτησε η Αμπι.
" ασε τις ερωτησεις και ελα να βοηθησεις" της ειπα.
Αυτη ηρθε και μαζι αρχισαμε να μαζευουμε.
"Καλα πως τα καταφερες" μου ειπε.
"Δεν ξερω αφερεθηκα" της ειπα .
Αυτη με κοιταξε με ενα χαμογελο.
"Με τι;" με ρωτησε.
Μαλλον καταλαβε.
"Καιρος ηταν" μου ειπε.
"Μην παει εκει το μυαλο σου,οχι. Απλα ηταν ομορφος. Μεχρι εκει" της ειπα.
"Καποια στιγμη θα πρεπει να προχωρησεις" μου ειπε και σηκωθηκε.
"Πρεπει να σηκωθω γιατι θα με ψαξουν"μου ειπε.
Η Αμπι εφυγε και εγω εμεινα μονη με τα σπασμενα.
Οι υπολοιπες ωρες κυλησαν καπως ετσι.
Η Αμπι σημερα ειχε πει οτι θα εφευγε πιο νωρις αλλα εγω θα καθομουν μεχρι το βραδυ.
Μολις τελειωσε η βαρδια μου,εφυγα για το σπιτι μου.
Στον δρομο ακουγα μουσικη και παρατηρουσα τα παντα γυρω μου.
Τα τραγουδια που ακουγα μιλουσαν για τον ερωτα και παρατηρουσα οτι ο περισσοτερος κοσμος που περπατουσε ηταν ζευγαρια.
Στο μυαλο μου ηρθαν οι συζητησεις που εχω κανει με την Αμπι γι'αυτο το θεμα.
Εχω παψει να πιστευω σε αυτα.
Προσπαθησα να μην δινω σημασια και αρχισα να περπαταω πιο γρηγορα.
Μετα απο πολυ ωρα, εφτασα σπιτι μου.
Στον διαδρομο υπηρχαν ακομα κουτες. Τωρα φυσικα πιο μεγαλες.
Δεν μπορουσα να παω σπιτι μου. Ειχαν κλεισει τον δρομο.
Η πορτα του διπλα διαμερισματος ηταν ανοιχτη.
Δεν το πιστευω οτι η σχεση μου με τον γειτονα μου θα αρχιζε ετσι. Μακαρι να ειναι αντρας. Με την γυναικα μπορει να σκοτωθουμε.
Πηγα προς το διαμερισμα και χτυπησα την πορτα.
"Ειναι κανεις εδω;" ειπα.
Δεν πηρα απαντηση.
Προχωρησα προς τα μεσα.
"Θα ηθελα αν γινεται να παρετε τα πραγματα σας για να μπορεσω να παω σπιτι μου και να μην χρειαστει να σκαρφαλωσω στις κουτες." Ειπα.
Καμια απαντηση.
"Ειναι κανεις εδω;"ειπα.
Παλι καμια απαντηση.
Κοιταξα τον χωρο γυρω μου.
Τα επιπλα και τα αντικειμενα που ειχε ο γειτονας μου φαινοντουσαν πολυ ακριβα. Επισης ειχα την αισθηση οτι αυτο το διαμερισμα θα γινει παλατακι.
Υπηρχε ενας σακος του μποξ.
Τον πλησιασα.
Μου φαινοταν γνωστος.
Σε ενα σημειο του ηταν λιγο κατεστραμενος. Οπως ο σακος που ηξερα.
"Ελβιρα" ακουσα να λεει ενα αγορι απο πισω μου.
Ειχα πολυ καιρο να ακουσω την φωνη του.
Γυρισα και τον κοιταξα.
Δεν ειχε αλλαξει καθολου.
Ωστε αυτος ειναι ο γειτονας μου.
Ο ανθρωπος που με εκανε να σταματησω να πιστευω στον ερωτα.