Zincirli Kapılar

Dostumu Kaybettim Ben

dostumu kaybettim ben yine dostum yanlızlık

degişik bi duygu yine kalbimde bi anlamsızlık

yine ruhsuzluk

yine gamsızlık

yine arsızlık

yine aglaklık

yine salaklık

yine aptallık

yine çulsuzluk

yine alçaklık

aglamak bundan sonra da anlamsız ben ozluyorum

saf mıyım ben belki de olmayacak iş peşinde koşuyorum

dunya kadar altınım olsa ne pahasına be koçum

dostumu geri kazanmaktır bu rapin amacı oglum

dostumu kaybettim ben o artık beni duşunmuyor

bu da ne gozumden bir şey akıyor

akan şey benim tek giydigim kara tişortu ıslıyor

tum dertlerim herşeyim aglayan bu gozlerim

varolan tekşeyim ben herkes oldu ben kaldım

yanlızlık işte bak ben bu huzuru meleklerden çaldım

kesilmiş bir agaç dalı misali kurudum kaldım

bir ayna buldum ben ne yaptım

dostumuu kaybetim ben yine sana kaldım karanlık

karanlık içinde beyaz bir masumluk

taklidimi yapan bir çok insan var bu bir aptallık

bu iş bugune sıgmaz bu-bu iş artık yarınlık

yuzum bembeyaz kagıt misali karalandıkça biraz daha karamsarlıktan başka terhaneler

hayat diye çarpan kalbime giren kara ok

çıplak ayakla gittigim bu yolda bastıgım bir bok

dostumu kaybettim ben yine kafam karışık

belki bu kalp bu olanlara epeydir alışık

belki bu surat uzaktan gelen tukuruklere alışık

belki bu eller yazmayı bırakmayan kalemle barışık

şukrolsun halime Allah bu bahtsız kaderimi bilir

hayat bagları kopmuş bir insan hayal et o seni bilir

açmaya çalıştıgım kapılara vurulan zincir

tek istegim bu cennet kapsına bir çilingir