Visions Of Forever

Chapter 2 - (First meet-up)

A/N: Play niyo yung multimedia kapag may naktia na kayong lyrics! Theme song ni Ace at Jannah yan! :) 

------------------------------------------------------------------- 

Bumuntong hininga muna ako bago ako pumasok sa dine’s in restaurant. Wala akong kasama dahil may lakad si Kris, Hindi ko rin alam kung bakit ako kinakabahan. Baka kasi malaman niyang pinaki-alaman ko yung phone niya.

Pumasok ako sa loob chaka de-nial ko yung sarili kong number. “Hello? Nasan ka na ba?” Tanong ko, Wala akong sagot na narinig, chineck ko yung phone ko kung nakatawag pero nakacall naman. “Hello?”

May nangalabit saakin at humarap ako, Halos mapanganga ako sa nakita ko. Isa lang ang masasabi ko, Napakagwapo. He’s wearing a simple white v-neck t shirt, Nakashorts lang rin siya ng hangang tuhod. Gwapo siya sa picture pero mas gwapo sa personal.

“Uhm, Ikaw yung tumawag saakin kagabi right?” Napalunok ako ng marinig ko ang boses niya, Bagay na bagay sa physical appearance niya. 

Tumango lang ako. “Halika dun muna tayo.” Sabi niya sumunod lang ako at umupo. May nakaserve ng pagkain don. Kumakain lang kaming dalawa, Walang imikan. Haler, Hindi ko kaya siya kilala. Nakakahiya naman tignan, mamaya mahuli ako. Syempre kahit gwapo siya kailangan maging maria clara no! Mahirap na. Kapal talaga ng mukha mo Jannah, ni hindi ka nga nililigawan kung ano ano pinag-iisip mo dyan.

 

“Salamat/Yung.” Pareho kaming napatigil, Sabay kasi kaming nagsalita. Napatingin siya sakin, ganun din ako. “Ako na nga pala magbabayad nitong food, Eto na yung phone mo o.” Inabot ko sakanya yung phone niya. May kinuha siya sa bulsa niya at inabot niya din saakin.

 

“Wag na, ako nalang! Ako naman um-order nyan eh.” Pagpipigil niya.

“Hindi! Ako naman yung dahilan kung bakit nagkita tayo dito ngayon eh, Hindi ko kasi alam na sa boy’s cr pala ako pumunta kaya naiwan ko yung phone sa labas tapos ngkapalit tayo.” Dahlan ko.

“Ano nga palang pangalan mo?” Tanong niya, Hindi ko alam pero nakakakilig yung pgkakatanong niya.

“Jannah.”

 

“I’m ace!” Inabot niya ang kamay niya, tinignan ko pa yon ng ilang Segundo pero shinakehands ko din. Bakit ba ko nanginginig, nakakainis naman. Mahahalata ako neto eh, Oo na! crush ko na siya, crush lang naman. Sinong babae ba kasi ang hindi magkakacrush sakanya, Napakagwapo kaya.

“Jannah, alam mo! Hindi ako sanay na babae ang nanlilibre sakin.”

“Hindi ok lang talaga ako nalang. Waiter! Check please.” Tawag ko sa waiter, lumapit siya.