Το πηγάδι

Στον πάτο ενός πηγαδιού μπορεί να κρύβεται

όλο το νόημα της ζωής σου,

ένα νόημα που δυστυχώς θα πρέπει να το ανακαλύψεις βλέποντας όχι μόνο τις ευχές,

αλλά και τους εφιάλτες σου να πραγματοποιούνται...

-Έλα λοιπόν... Τί περιμένεις! Ρίξε το! φώναξε με ανυπομονησία η Μάρθα στον Άντονι παροτρύνοντάς τον να πετάξει το κέρμα που κρατούσε στον υγρό πάτο τού πηγαδιού που βρισκόταν στην είσοδο ενός καταπράσινου δάσους, λίγο πιο έξω από το μικρό χωριό όπου ζούσαν.

-Έλα τώρα αυτά είναι για μικρά παιδιά! της απάντησε εκείνος γελώντας, δείχνοντάς της έτσι την δυσπιστία του για αυτό που τον έβαζε να κάνει.

-Τώρα θα το κάνεις ή όχι; τον ρώτησε ελαφρώς νευριασμένη που της χάλαγε την χαρά να τον δει να εύχεται κάτι για την σχέση που είχαν συνάψει εδώ και λίγο καιρό οι δυο τους.

Η Μάρθα, αν και ήταν μονάχα 15 ετών, εδώ και καιρό ζούσε σε έναν δικό της φανταστικό κόσμο. Ως παιδί χωρισμένων γονιών δεν κατάφερε να ξεπεράσει ως τώρα την εγκατάλειψη του πατέρα της. Ήταν το ίδιο ψυχικά αδύναμη όπως και η μητέρα της. Όταν πια και αυτή αποφάσισε να την εγκαταλείψει και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο, η Μάρθα ήταν μονάχα οκτώ ετών. Γυρνώντας μια μέρα από το σχολείο, την είδε να αιωρείται κρεμασμένη από το μικρό δοκάρι του σπιτιού τους, μέλλοντας να μείνει η εικόνα αυτή χαραγμένη μια για πάντα στο αθώο μυαλουδάκι της. Μεγαλώνοντάς την η γιαγιά της με την βοήθεια σχεδόν ολόκληρου του χωριού, η Μάρθα μεγάλωσε μαθαίνοντας να εξαρτάται πάντα από τους άλλους. Κανείς δεν την δίδαξε να βασίζεται στις δικιές της δυνάμεις. Γιατί όλοι την λυπόντουσαν.

Μπορεί να μην ήταν τόσο αφελής, για να πιστεύει ότι ρίχνοντας ένα κέρμα στον πάτο ενός πηγαδιού θα έφτιαχνε την ζωή της με τον άνθρωπο που αγαπούσε, ωστόσο της άρεσε να παρατηρεί τις πράξεις των ανθρώπων. Βλέποντάς τους να κάνουν διάφορα πράγματα, μπορούσε και καταλάβαινε τις προθέσεις τους. Και αυτό ακριβώς ήθελε να δει και με τον συνομήλικό της Άντονι. Αν πετούσε, δίχως πολλά σχόλια, το κέρμα και έκανε μια ευχή, θα σήμαινε ότι σκεπτόταν το ίδιο σοβαρά με εκείνην τη σχέση τους. Ότι δεν θα την παρατούσε και αυτός! Ότι θα έκανε ό,τι κάνει ένας αληθινά ερωτευμένος άνθρωπος! Θα βασιζόταν ακόμα και στην πιο γελοία λεπτομέρεια προκειμένου να κρατήσει η αγάπη τους για πάντα.

Βέβαια δεν της εξασφάλιζε κανείς ότι η ευχή που θα έκανε ο Άντονι θα αφορούσε αυτούς τους δύο, αλλά τι άλλο θα μπορούσε να ευχηθεί; Η ζωή του πήγαινε πάρα πολύ καλά. Οι γονείς του είχαν αρκετά χρήματα, μιας και ο πατέρας του ήταν από τους μεγαλύτερους κτηνοτρόφους του χωριού. Και φυσικά ποτέ δεν του είχε λείψει ο,τιδήποτε και απ' ό,τι φαινόταν, ποτέ δε θα του έλειπε κάτι. Άρα το μόνο που χρειαζόταν, ήταν μια σωστή γυναίκα που να τον προσέχει και να τον αγαπά για όλη της την ζωή!