Anlamlandıramadığım bir şey var içimde. Nerden geldiğini bilemediğim bir dert , sıkıntı. Her saniye moral bozukluğu. Ama dışarıya zerre yansıtma yok.Hayır diyorum kendime hayır gülümseyeceksin. İnsanların sana acımasına izin verme , sil gözyaşlarını diyorum. Sonra tam o an da patlatıyorum bir espri ben dahil olmak üzere herkes gülüyor. Ben de gülüyorum. İçten bir gülümseme değil bu , yapma zorunluluğum olan bir şey. Etrafta gülüp , eğlenen , hiçbir derdi olmayan mükemmel hayatı olan bir kız olarak görünüyorum. İnsanlar gelip "Ne kadar mutlusun ya" dediklerinde "sen gel bir de içimi gör" diyemiyorum.
