The College Girl

hoofdstuk 1

Hoi, ik ben Rose en vandaag ga ik naar het college. Op deze dag heb ik zo lang gewacht! Eindelijk verlost van het middelbaar klaar voor het avontuur van het college. Ik ga literatuur studeren aan het St Peter college in Seattle, dat wist ik al redelijk snel. Lezen is het enige wat me echt boeit in deze wereld.

---------

Het is 6.30u wanneer mijn wekker af gaat, het was niet echt nodig geweest om hem te zetten want ik heb toch niet geslapen. Draaien en woelen was het enige dat ik deed, ik kon niet stoppen met denken hoe het zou zijn: college, op kamers gaan, een kamergenoot hebben, zou ze lief zijn? Ik hoop van wel! Ik kleedde me uit en stapte snel onder de douche. Terwijl ik me aankleedde hoorde ik mijn mama al druk in de weer met pannen. Van toen ik nog maar een klein meisje was had ze me al beloofd dat ze pannenkoeken ging bakken op de dag dat ik naar het college ging. Nu was die dag aangekomen en man, wat was ik zenuwachtig!

Toen ik beneden aankwam was de tafel mooi gedekt en lag er een hele stapel pannenkoeken op tafel. Ik dronk eens van mijn glas fruitsap en begon aan mijn pannenkoek. Ik zal m’n mama en zus wel missen als ik op college ben, wie moet ik dan irriteren door in haar bed te gaan liggen? Of door haar knuffelbeer te knuffelen?

Ik keek op de klok en zag dat het tijd was om te gaan. Natuurlijk had ik nog tijd om uitgebreid afscheid te nemen. Ze wensten me beide veel succes, ookal beseft mijn zus totaal niet wat ik ga doen aangezien ze nog maar acht is. Snel haastte ik me naar de bushalte en wachtte op de bus. Het leek wel uren te duren maar in de verte zag ik eindelijk de bus aankomen. Ik stapte op en zocht naar een plaatsje, helemaal achterin was er nog eentje vrij. Snel ging ik zitten en staarde naar buiten. Als we bijna bij school waren drukte ik op het belletje. Wanneer de bus halt hield stapte ik af, samen met een hele resem andere studenten. Gelukkig wisten zij de weg en kon ik hun gewoon volgen, anders was ik zeker weten verloren gelopen.

Wanneer ik aan school arriveerde nam ik alles in me op: het immense gebouw, alle mensen, de drukke straat voor het gebouw. Even vergat ik waar ik was maar kwam al snel terug in de realiteit en ging naar binnen. Het was gewoon de hemel, net zoals ik altijd had gedroomd.

Ik haaste me naar de grote balie waar verschillende rijen stonden, ik ging naar de rij waarboven ‘literatuur’ hing. Na lang aanschuiven was het aan mij. “Wat is jouw naam?” vroeg de dame vriendelijk. “Rose Bale” antwoorde ik even vriendelijk. Ze had blonde steile haren en een net uniform, echt een secretaresse look. “Hier is alle informatie die je moet hebben. Je lessenrooster en je kamer. Blok C, 2e verdieping, kamer 938 als je uit de lift komt is het naar links, voor de rest moet je gewoon de pijltjes volgen.” Ik bedankte de dame en zocht blok C.

Verdieping 2, kamer 938. Ik herhaalde het de hele tijd in mijn hoofd, bang om het te vergeten. ‘938’ stond er in sierlijke letters op de deur, hier is het. Ik klopte op de deur en stapte binnen. Niemand. De kamer was nog helemaal leuk, lekker handig dan kon ik al gauw beginnen met mijn koffers leeg te maken. Die moesten we eergisteren al komen afleveren, raar boeltje allemaal maar hier staan ze, dus zal hun systeem wel werken.

Halverwege het uitpakken hoorde ik een zachte klop op de deur, waarna de deur openging. Er verscheen een meisje. “hoi ik ben Mia.”

Mia en ik hebben ons daarnet aan elkaar voorgesteld: ze is net zoals ik 18, studeerd fotografie (ze hebben hier werkelijk alle richtingen), houd van gitaar spelen en net zoals ik gaat ze heel soms eens uit.