Quench The Fire (Essence Series #1)(UNEDITED)

31

Kanibukasan ay pumunta ang mga kaibigan ko at nasabi nila saakin kung gaano ka cute si Shiloh na kahit isang beses ay hindi ko padin nakikita.

"Bakit mukhang hindi ka naman masaya?" Tanong ni Zale saakin nung naiwan kaming dalawa sa kwarto ko dahil bumalik ulit sila Jariah sa nursery dahil viewing time na daw.

"I regret everything and I wished na sana hindi nalang dumating ang araw na ito" Hindi ko maiwasang hindi maiyak.

Ang sakit sakit lang. I almost lost everything

"Wala ka namang masamang ginawa" He tried to convince me na wala talaga but my guilt and regrets hitting me so bad.

"But still I'm the reason why kung bakit siya nandon, Zale I almost lost her at kung nangyare man iyon ay sigurado akong hindi ako mapapatawad ni Dwight at mas lalong hindi ko mapapatawad ang sarili ko"

"Everything happens for a reason Nally" Umiling nalang ako habang patuloy na umiiyak "Wag ka ng umiyak baka kung ano pang mangyare sayo"

But I can't stop myself.

In the afternoon they called me para daw Ibreastfeed si Shiloh at hindi naman ako nag dalawang isip pa para don. Unang beses ko palang siya nakita pero naiyak nalang ako agad.

She's so maliet unlike the other newborn baby dahil nga premature baby siya and still I blaming myself kaya siya nag kaganon.

I'm happy to see her pero ang sakit lang para saakin na makita ko siyang may aparatong naka kabit sakanya to survive.

"I'm sorry" Bulong ko nung karga ko na siya "I'm sorry"

I started to breastfeed her pero napangiwi nalang ako dahil sa sakit na nararamdan pero hindi ko iyon ininda at tiniis ko nalang.

"What's wrong?" Nag tataka kong tanong sa nurse "is there any problem?"

"Wala pong milk na lumalabas sainyo" Sabi ng nurse na para bang normal lang iyon kahit na pumapalahaw na sa iyak si Shiloh.

What should I do baby?

"What?! Then, what if formula milk? She keeps on crying oh" Natataranta kong sagot sa nurse.

This is all that can I do for her but still, I failed.

Nung tumahan naman na ito ay napabuntong hininga nalang ako. I decided to go back in my room dahil sa tuwing nakikita ko si  Shiloh ay hindi ko maiwasang hindi aawa at maguilty. 

This is all my fault 

"Nally" hindi ko nilingon si Dwight ng tawagin niya ako pagpasok sa kwarto ko. 

Pag kahinto ng wheelchair sa tapat ng kama ko ay agad akong tumayo. Naramdaman ko pa ang pag alalay niya saakin pero hindi ko na iyon pinagtuuanan pa ng pansin. 

Why he cares huh?

"Thanks, you can go back there," I said without looking at him.

"Nally" Napapikit nalang ako ng mariin at pag dilat ko ay siya namang pag tulo ng luha kong kanina ko pa pilit na pinipigilan. 

Wag naman ganto

"Don't make this hard for me, Dwight. Masyado ng masakit physically and emotionally" Pinunasan ko muna ang pisngi ko bago siya nilingon "I'm sorry and thank you for everything" I sincerely said "Wag mo siyang pababayaan ha? I know that you will be the best dad in the world"