Voldemort: Kim benim kahve makinemi kırdı? Kızgın değilim sadece bilmek istiyorum.
Herkes:
Rabastan: Ben yaptım, ben kırdım.
Voldemort: Hayır, hayır sen yapmadın. Lucius?
Lucius: Bana bakmayın, Snape'e bakın.
Severus: NE ?! Ben kırmadım.
Lucius: Huh, bu tuhaf. Kırık olduğunu nereden biliyorsun?
Snape: Çünkü tam karşımızda duruyor ve de kırık !
Lucius: Şüpheli.
Snape: Hayır değil.
Barty: Önemi varsa, muhtemelen yoktur da, en son Bellatrix kullanmıştı.
Bellatrix: YALANCI ! O pisliği içmem bile.
Barty: Oh, cidden mi ? Kahve masasının yanında ne işin vardı?
Bellatrix: Tırnak derimi itmek için tahta çubukları kullanırım. BUNU HERKES BİLİR !
Regulus: Tamam, kavga etmeyin. Ben kırdım. Ödememe izin verin, Lordum.
Voldemort: Hayır! Kim kırdı ?
Evan: Lordum, Rodolphus bayağı sessiz.
Rodolphus: Gerçekten mi ? AMAN TANRIM!
[herkes tartışır]
Voldemort kameranın karşısına geçerek: Ben kırdım. Elimi yaktı ve yumrukladım. Bahse varım on dakikaya birbirlerinin boğazına sarılacaklar. Yüzlerinde savaş boyası, mızraklarında domuz kafası olacak.
*Saç başa giren Rodolphus ve Lucius'u, birbirlerini boğmaya çalışan Bellatrix, Barty ve Evan'ı ve herkesi kışkırtıp Snape'den dayak yiyen Rabastan'ı, onu dayaktan kurtarmaya çalışırken daha beter dayak yiyen Regulus'u ve yumrukları havada uçuşan diğer ölüm yiyenleri görür.*
Voldemort: Güzel, herkes sıkı fıkı olmaya başlamıştı.
