MIKAY: Nasaan nga pala ang family mo?
DANIEL: Nasa bahay nila sa San Lorenzo Village, dalawa lang kaming magkapatid, may asawa na ang ate ko at sa states na nakatira. I visit them once a week.
MIKAY: Kaya pala ikaw na ang nagma-manage ng school, bakit ka pala bumukod?
DANIEL: Sana'y kasi akong mag-isa, sa states ako nag-aral kaya na-adopt ko rin ang pagiging independent ng mga tao roon, ikaw, kumusta ang family mo?
MIKAY: Simple lang, walang gaanong maikukwento, namatay ang tatay ko, nalumpo naman ang nanay ko, nag-iisang anak ako, samin na nakatira si BELLA dahil bata pa siya nang maulila. Simple lang naman kasi ang pangarap ko sa buhay, ang maikasal kami ni DOM.
DANIEL: Tapos na?
MIKAY: Wala na akong maikwento.
DANIEL: Wala ka pang gaanong naikukwento sa lagay na iyon? Hindi boring ang buhay mo, mas colorful kesa sakin. [Iinum ng kape kaso napansing wala ng laman] Timpla lang ako.
MIKAY: Hindi kaya maging nerbyoso a na diyan?
DANIEL: Kapag nagiging magugulati ako, ibig sabihin nasobrahan na ako sa caffeine. Gusto mo bang magtrabaho dito sa Manila?
MIKAY: Saka na, kapag kaya ko nang mag-isa tulad mo.
DANIEL: Pwede kayong pumasok sa St. Vincent.
MIKAY: I'm sure na di-hamak na mas malaki kayong magpasweldo.
DANIEL: That's what you think, kidding aside. Kung willing kayong pumasok doon, just tell me.
MIKAY: Ayaw ko nga, nandoon si DOM.
[ITUTULOY!!!]
