𝐏𝐀𝐑𝐀𝐍𝐎𝐈𝐀 /𝑡𝑎𝑒𝑘𝑜𝑜𝑘 𝑓𝑓/

𝑝𝑎𝑟𝑡2

19 Οκτωβρίου 2018

Ο νεαρός προγραμματιστής βρισκόταν ξανά πάνω από τις διάφορες σημειώσεις και τα βιβλία του για την ολοκλήρωση του προσομοίωτη του.

Ώρες ατελείωτες περνούσε μπροστά από έναν υπολογιστή παραλείποντας γεύματα και απορρίπτοντας τις συνηθισμένες διασκεδάσεις ενός νέου.

Όλους αυτούς τους μήνες τους είχε σε ένα πρόγραμμα, κάθε κίνησή του αντιστοιχούσε και σε κάποια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας, όλα ήταν ρυθμισμένα στην εντέλεια, όλα αυτά συνέθεταν έναν αλγόριθμο.

"Επιτέλους"

Η ολοκλήρωση του προσομοιωτή είχε πραγματοποιηθεί έτσι όπως πάντα ονειρευόταν, το μόνο που έμενε ήταν να "τρέξει" το πρόγραμμα να ελέγξει αν όλα ήταν σωστά.

Ήταν μονάχα ένα κουμπί και πατώντας το έβλεπε όλους αυτούς τους μήνες δουλειάς να εξελίσσονται και να παρουσιάζονται στα μάτια του αλλά το σημαντικότερο, ήταν το πώς ο χαρακτήρας της φαντασίας του μεταμορφώθηκε σε μια ψηφιακή φιγούρα.

Ένα χαμόγελο ευτυχίας σχηματίστηκε στα χείλη του καθώς έβλεπε τον αγαπημένο του μέσα από τον υπολογιστή.

Θα μπορούσε άνετα να πάει το πρόγραμμα που δημιούργησε σε μια μεγάλη εταιρεία για να βγει στον κόσμο, έτσι ώστε να κερδίσει και μερικά παραπάνω χρήματα.

Όλα δεν ήθελε. Δεν ήθελε κανένας εκτός από αυτόν να δεί τον αγαπημένο του, ήταν κάτι δικό του, το πλάσμα της φαντασίας του και τώρα αυτός ήταν ο δημιουργός του κόσμου του που τοποθετήθηκε.

Την ευτυχία του αυτή την διέκοψε ο ήχος του τηλεφώνου. Πήγε προς αυτό και το σήκωσε ακούγοντας μια γυναικεία φωνή από την άλλη γραμμή.

"Καλησπέρα σας, ο Kim Taehyung;"

"Μάλιστα"

"Ο φίλος σας σας ζητάει να έρθετε να τον δείτε"

Γνώριζε πως τον είχε παραμελήσει και δεν του άρεζε αυτό αλλά δεν γινόταν να αποσυντονιζοταν.  Αποφάσισε λοιπόν να πάει να τον επισκεφτεί.

- - -

Βρήκε το δωμάτιο στο οποίο τον είχαν. Ντρέποταν λίγο να τον δει, ήξερε πως δεν ήταν σωστό αυτό που έκανε,να τον αφήσει στην άκρη.

Τον είδε να κάθεται στο κρεβάτι του μπλέκοντας συνεχώς τα δάκτυλα του. Τον πλησίασε και τον χαιρέτησε δίνοντας του ένα από τα πιο όμορφα χαμόγελα του.