kısa tanım

63 3 0
                                    

merhaba ben aysli 17 yaşındayım. yeşil gözlü orta boylu ve beyaz tenli kahve rengi saçlıyım 2 yıl önce bir trafik kazası geçirdik ailemle ve o trafik kazasında annemi kaybettik.uzun bir yastan sonra kanser olduğumu öğrendik şehir şehir ülke ülke gezdik ve tedavime bir cevap bulunamayınca pes eetik doktorlar  bırakın muttlu olsun neşelenirse ömrü uzar gibisinden bişiler söylemişlersonra hep hayatını yaşasın gezsin tozsun demişler babama. babamda beni okuldan alldı ve yüklü bir miktarda para verip keyfimce alış veriş yapmamı istedi hiç gitmek isemiyordum ama babamın zoruyla giyinip gittim eskiden annemle gelip vitrinde bir mont beğenmiştik ama pahalı olduğu için alamamıştık.

İşte o vitrinde o monta bakıyorum istemedikçe gözlerimden yaşlar aktı.vitrine öyle dalmıştımki bana peçete uzatanı görmemişim sonra beni dürttü ve elindeki peçeteyi uzattı .elindeki peçeteyi alıp teşşekür ettim.tam giderken bayılmşım ve uyandığımda kendimi hastanede gördüm

doktor=İyimisiniz küçük bayan korkmayın sadece bayılmışsınız  arkadaşınız hemen sizi buraya getirmiş 

ayseli=arkadaşım mı?

doktor=evet cok paniklendi ona bir sakinleştirici verdik uyuyor 

ayseli=nerede göre bilirmiyim

doktor=hayır test yapmamız gerekiyor neden bayıldın onu bulalım öğle tamamı birazdan hemşire gelecek sana testler yapacak 

ayseli=hayır yapmasına gerek yok ben kan kanseriyim ve bu nedenle bayıldım eğer tedavisi diyiyorsanız gezmedik ülke dolaşmadık şehir bırakmadık ama tedavisi yok şimdi arkadaşımın yanına gitmek istiyorum lütfen...

doktor=peki hemşire hanım seni arkadaşının yanına götürecek

AYSELİNİN AĞZINDAN

hemşire gelip beni odadan aldığında beni kim buraya getire bilirki diye düşündüm ve telaşlanan bir babam olur oda alışkın bayılmaz ki kim acaba derken odanın kapısına geldik ve kapıyı yavaşca çalıp girdim bana peçete uzatan çocuktu.hemşireye teşekkür edip işine bakmasını söyledim oda tamam diyip giiti.çocuk a tam bakınca çok tatlı olduğunu ve benim yüzümden bu hallere düştüen iyisi uyandımı ailesi çağırılp gider diye yavaşca odadan cıkıyordum ki elimden t2uutu veee

-ne oldu hasta ziyaretine bukadar çabukmu kalkarsın

dedi bişi diyemedim gülümsedim ama kıp kıpkırmızı olduğum belliydi 

elimi bıraktı tekrardan tuttu ve ben cevdet dedi ve gülümsedi :)

elimi çektim ve hemenoradan uzaklaştım bu çocuk beni nereden tanıyordu acaba

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 16, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

belki birgünHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin