Ang panaderia sa village (PART 1)
Ang Panaderia sa Village
Pagkagising ko tuwing umaga, lagi akong inuutusan na bumili ng pandesal sa kanto malapit sa bahay namin. Gawain ko na ito simula seven years old ako at ngayon, nagtapos na ako sa kolehiyo at lahat, heto pa rin.
At siyempre, tulad ng lahat ng lalakeng nasa edead ko, pagkamulat pa lang ng mga mata ko sa umaga, tigas na tigas ang kargada ko. At kung nagigising ako nang mas maaga, habang tulog pa silang lahat, napagdidiskitahan kong salatin ang aking ari at iwasiwas ito habang pinagpapantasyahan ang mga babae sa poster ng alak na nakapaskil sa kwarto ko.
Nung umagang iyon, huli na akong nagising. Pagtingin ko sa oras ay 6:30 na so kinakailangan kong pumunta na agad sa panaderya para bumili ng pandesal. Ang nakakainis lang talaga eh sobrang tigas ng burat ko kung kaya�t binaba ko ang shorts ko hanggang binti at mabilis na jinakol ito para labasan kaagad.
Ngunit may biglang kumatok sa pinto.
�Richard, bumili ka na ng pandesal. Male-late na mga kapatid mo,� sabi ni inay sa akin.
Lintik. Bitin. Minadali ako ni Nanay. Tinaas ko muli ang shorts ko at nagsuot ng mahabang T-shirt para matakpan ang naghuhumilagpos kong sandata.
Kinuha ko ang pera kay Inay at dumiretso na kaagad sa panaderya sa kanto, ang bakery ni Mona. Halos tumirik na ang mga mata ko nang makita ko si Mona na nakatapis lang ng tuwalya at parang bagong paligo pa lang.
�Sandali lang, Richard ha.� Pumasok si Mona sa pinto papasok sa kanyang kuwarto.
Si Mona ay may katandaan na, higit sampung taon ata ang tanda niya sa akin. Ngunit iba ang alindog niya. Naiimagine ko na lahat ng mga tinapay na nakalatag sa eskaparate ay dumaan lahat sa palad niya� Na lahat ito ay minasa, pinisil at nilamutak ng mga kamay ni Mona.
Matapos ang ilang minuto, lumabas muli si Mona.
�Beinteng pan de sal nga,� yun lang ang nasabi ko. Kumuha agad siya ng supot at tumuwad para kumuha ng pandesal sa eskaparate.
Bahagya din akong yumuko para makakuha ng tsansa na may mas makita pa. Ayos din ang puwesto ko dahil mula doon kitang-kita ko ang siwang ng nag-uumpugang hinaharap ni Mona. Dali-dali kong iniwas ang mga mata ko dahil baka mahuli niya ako. Sa totoo lang, higit akong nalilibugan sa mga lamay ni Mona. Bagamat pagod ang mga ito sa pagmasa ng tinapay ay sadyang napakaganda pa rin nito. Wala kang ugat na makikita at lagi itong malinis. Maputi.
�Ano ba,� tanong ni Mona. �Natutulala ka na ata. Kulang ka pa sa tulog �no?�
Inabot na pala ni Mona ang supot sa akin. Bahagya kong nadama ang mga kamay niya kung kaya�t lalo akong tumigas na kahit mahaba ang shirt ko ay mahahalata pa rin ang bukol pag lumiyad lang ako nang kaunti.
Ngumiti lang ako pag-abot noya ng sukli sa akin.
Nagmadali agad akong umuwi ng bahay, nilagay ang pandesal sa ibabaw ng mesa at pumasok na ulit sa kuwarto ko para ituloy ang aking �morning session.�
Wala akong inaksayang panahon dahil sa oras na pininid ko ang pinto ay dali-dali kong binaba anh shorts ko at naglakad papunta sa kamang hawak na ang naghuhumindik kong sandata.
Iniimagine ko si Mona, pawis na pawis, galing sa pagmamasa. Isa-isa na niyang binibilog at nilalapad ang masa. Nirorolyo niya ito hanggang maging isang mahabang matabang linya. Kung nakakayanan ni Mona na bumilog nang ganun-ganun na lamang sa malalaking masa ng mga tinapay, ibg sabihin kayang-kaya niya ring paglaruan ang siyete medya kong burat.
Binuksan ko ang radyo para malunod ang mga ungol ko at hindi ako marinig sa labas.
Kinuha ko ang lotion sa loob ng aking tukador at pinahiran ko ang aking tubo na sabik na sabik nang magpalabas. Tang ina, Mona. Ang sarap mo.
