Awts,gege (On Going)

| 5 |

Huminga muna ako nang malalim na malalim bago pumasok sa bahay. Mabilis makilatis nang Nanay ko ang nararamdaman ko. Mahirap na baka malaman nyang broken-hearted ako. Broken hearted? Feeling jowa ko naman si Satchi. Tse! Feelingera mo gurl. Ts-

"Anak" at mahigpit akong niyakap ni Mama. At teka Tama ba ako...umiiyak sya. At since emosyonal ako ngayon, naki-iyak na din ako. Yung lahat na nang sakit binuhos ko sa iyak ko.

Nang nakawala na si Mama sa bisig ko nakita ko siyang nakingiti. What the heck? Bat sya nakangiti? Samantala ako broken-hearted dito.

"Alam mo na?" at nakakunot ang noo ko. Weird mo Ma

"Ang?" Hinampas-hampas ako ni Mama na para bang boyfriend na nya ang kanyang long time crush. Sanaol Ma! Sanaol!

"Na-promote na ako Anak" at nabigla ako, niyakap ko agad si Mama,at nagtalon-talon mukha kaming timang. Sa tapat pa kami nang bahay tumatalon.

"Congrats Ma" sabay ngiti ko nang malawak.

"Oh halika, nag-handa ako. This serves for a celebration. Wag ka nang umiyak, masisira yang make-up mo" Well, that's true. Naka-makeup ako sa school. Naka-foundation ako, then blush and liptint. At naka-contacts ako since ayoko mag-salamin. Couse it doesnt suit me. Pag-katapos namin mag-celebrate ni Mama. Naisipan kong manood nang K-Drama. 'Love Alarm' bhie

"Anak, wala kang lakad bukas?" Tanong ni Mama,dahil naabutan nya akong nanonood na sa laptop

"Wala po" at naramdaman kong nakaupo na sya sa kama

"Anak, bakit ka pala umiiyak kanina? Sa pag-kakaalam ko, saakin lang sinabi nang boss ko yon" ah lagot ako! Hindi ko naman pwedeng sabihin na 'Ma, binusted ako nang crush ko' malamang babatukan nya pa ako

"A-ah Kasi po nalaman ko na Grade Level nalang daw po ang labanan para sa Mr. and Ms. Intrams atsaka partner ko po si Ford" dinagdagan ko nang ngiti para lumusot naman ang paliwanag ko. At tumango naman sya.

Habang nanonood naka-relate ako sa scene nato



'Totoo naman Wala naman masama mag-kagusto sa isang Tao diba. We are just scared to be rejected, I myself is scared to be rejected. Kasi kala natin sa sarili natin, porket we have the looks or nararamdaman

Pagkagising ko, nag-text sakin si Mama na may bibilhin lang daw muna siya. So ako eto, nagluluto nang one and only 'pancit canton' habang naghihintay maluto yung noodles tumatawag si Ford.

"Yow" -Ford

'Yeah' - Me

"Punta tayo mall"

'Why?'

"Tingin mura sapatos"

'Oras?'

"1"

'K'

"Bye" *toot* *toot*

Sakto namang susubo palang ako nang pandesal na palaman ay pancit canton may kumagat don. Nanlaki ang mata ko nang si Ford yon.  Hinampas hampas ko siya. Tawa lang naman siya nang tawa. Agik

"Oh" binigay ko na sakanya yung pandesal. Kala ko hindi na niya tatanggapin, pero makapal pala ang mukha nang loko. Kinain niya nang isang subuan. Hinampas hampas ko ulit siya.

"Bakit..mo.. ako..hinahampas" sabi niya habang hinihingal.

"Kala ko tatanggihan mo, makapal pala yang mukha mo" Sabi ko habang kumukuha nang tubig para sakanya.