SASUKYAN

Başlangıç

Hafifçe esen rüzgarla birlikte sararmış yapraklar hışırdadı.Bazıları sallana sallana yere düşerken bazıları bulunduğu dala tutunmaya çalıştı.Yapraklar sessizce çaba gösterirken ağaçların sıralandığı sokaktan insanlar geliyordu.Kimileri üzgün, kimileri korkak, kimileri umutluydu.Çocuklar, anneler, babalar ilerleyerek okula giden sokağı dolduruyorlardı.Artan ayak sesleri yaprakları, ağaçları rahatsız etmiş olsa da artık kaçınılmazlardı.Sesler çoğalıyordu...

Sasukyan babasıyla okula geldiğinde çok mutluydu.Aklında bir sürü soru vardı.Arkadaşları olacak mıydı?Başarılı olacak mıydı?Babası gibi müthiş bir tomani olabilecek miydi? Okula başlayacağı için çok heyecanlıydı.Okulun bahçesine girdiğinde bahçenin çok büyük olduğunu düşündü. Uzaktaki sırayı gördü.Son sınıfların yetenekleri belirlenirken bir yandan da yeni kayıtlar alınıyordu.Yeni kayıtlar 1.binadan son sınıflar 2.binadan alınıyordu.Büyüklerin sırasındaki herkes endişeli ve gergindi.Kendi sırasındaki bütün çocuklar ise sırıtıyordu mutlulukla.Uzaktaki sıra da bir şeyler oluyordu. Merak etmişti.

-Baba daha çok sıra var diyerek somurttu Sasukyan.

-Sıkıldın mı? dedi babası.

-Evet.Birazcık dolaşabilir miyim?

-Yeni okulunu merak mı ettin ? :) Tamam ama uzaklaşma ben seni çağırınca gelirsin.

-Tamam.

Sasukyan 2.binanın oraya doğru gitti ve izlemeye başladı.İçerden tek başına çıkanlar gülümsüyordu.Ve hemen kapıda bekleyen aileler arasından kendisininkini bulup sevincini paylaşıyordu.Askerlerle çıkanlar ise zorla aileleriyle görüştürülmeden araca bindiriliyorlardı.Anneler babalar ağlıyorlardı.Ama çocuklarına dokunamıyorlardı.Başları aşağıda utanç ve üzüntü içinde ailelerin küçümseyici bakışları arasından sessizce uzaklaşıyorlardı.Teker teker askeri araçlar uzaklaşıyordu.Bir anne askerler tarafından götürülen oğlunun koluna yapıştı.Hıçkıra hıçkıra ağlıyor ve oğlum diye bağırıyordu.Askerler kadını uyardılar.Ama kadın dizlerinin üstüne çöküp yalvardı askerlere oğluyla görüşebilmek için.Çocuk da hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.Kadın lütfen diye ağlarken askerler kadını yaka paça aldılar ve başka bir yere götürdüler oğlunu da diğer herkesin gittiği gibi yeteneksizler noyasına giden araca bindirdiler.Sasukyan hayret içinde izliyordu.Yanındaki 2 adam ise tartışıyordu:
-Yazık kadına dedi yaşlı olanı.

-Nesi yazık?! dedi diğeri.Oğlu yeteneksiz olduğu için utanması gerekirken o burada askerlere yalvarıyor!

-Oğlunun yeteneksiz olması onun suçu mu?

-Olabilir ama bunun için bence o da toplumdan uzaklaştırılmalı.Böyleleri olmamalı ki aramızda, güçlü olalım.Neyse ki başımızda Yudake gibi bir karoken var!

Bu sırada Sasukyan babasının sesini duydu.Ve düşünerek onun yanına gitti.

[1] Tomani: Devlet için çalışan demektir.Yönetime katılmazlar verilen görevleri yaparlar sadece.

[2] Karoken: Cesaret ve onur yarışında başarılı olup ülke yönetime katılmaya hak kazananlardır.