“The feeling is mutual by the way.."
"The feeling is mutual by the way.."
"The feeling is mutual by the way.."
"The feeling is mutual by the way.."
Hindi ko alam kong ilang besses nag Pa ulit-ulit sa aking isipan ang mga katagang yan na siyang binitiwan ni Axel nong siya'y lasing at natulog dito sa aming bahay. Ilang araw na ang nakalipas mula nong sabihin niya yon pero ito parin ako at litong lito ng dahil doon.
“Princess are you okay?” Tanong saakin ni daddy nong kumakain kami. “You look pale.” He added.
“No dad I’m okay. May bumabagabag lang sa utak ko.” I answer. We continue eating silently dahil pagkatapos niyang tanongin ang mga yon ay natahimik na siya. May be he notice na wala akong balak na ipaalam kong ano mang nasa aking isipan.
Tulad ng mga nagdaang araw ay hindi ako na kapag concentrate sa trabaho ko ng dahil parin sa iisang reason. Ginawa ko na ang lahat na pwedeng gawin dito sa hotel para sana ilihis yon, pero bigo ako dahil kahit anon gawin ko ay yon parin ang laman ng isip ko. Alam ko ang ibig sabihin ng sinabing yon ni axel pero hindi ko lang maintindihan na pagkatapos niyang sabihin yon ay wala na siyang paramdam.
“Ma’am the meeting will be start in Five minutes.” Sabi ng secretary ko na siyang dahilan Para mabalik na ako sa pag katino.
I need to focus on my job. I’m their new manager here so I need to act like manager. I need to have focus for our meeting. Mag memeeting kami para sa upcoming Grand opening ng isang branch ng hotel namen sa ilocos. It was a big event dahil dadalo doon yong mga sikat at mga kilalang tao sa larangan ng negosyo. The Sharifa’s will be there too. Kilala ang pamilya yon bilang pinakamayamang pamilya sa balat ng lupa, all of their business was successful kaya hindi ka talaga magtataka kong bakit sila ang pinakamayang pamilya.
“We need to empress the sharifa’s dahil kong nangyari yon ay malaking tulong yon para saatin. They Will help us with our business.” Seryosong sabi ni daddy.
“Dadalo ba lahat ng meyimbro ng pamilya nila?” Joanna ask one of our board members.
“I think soo. Dito nag aaral yong prinsesa ng pamilya nila eh.” My dad said.
Nagtuloy ang meeting namen at wala silang pinag-usapan kundi ang tungkol sa pamilyang yon. I meet Agadier Sharifa sa Mexico noon pero hindi ko siya nakausap dahil masyado siyang busy at mailap sa mga babae. Nong una inisip kong bakla siya dahil doon pero habbang tumatagal ay nalaman kong kaya pala siya mailap sa mga babae ay dahil ayaw niyang nagtatampo yong kapatid niyang babae sa kaniya. Ayaw kasi non na may ibang babae na malapit sa kuya niya...... Opsss! Let’s not talk about them.
“so what was our plan to make the event successful?” si tita Amanda. Mommy ni Axel. Tita Amanda was one of our stockholders of this hotel. Siya rin ang dahilan kong bakit kami nag kakilala ni axel, she want me to be axels friend when we were in middle school dahil bago palang si axel sa school noon at ako lang ang tanging kilala ni tita.
“Do you have any plans princess?” my dad ask me kaya naman napunta saakin laht ng paningin ng mga tao na andito sa may conference room.
Shit! Wala akong hinanda para dito. Paano ba naman kasi at puro si axel ang nasa isip ko. Hindi naman pwede na siya ang sabihin ko dahil paniguradong mapapahiya ako lalo na kayo tita amanda. Tumingin ako Kay daddy na ngayon ay nakangiti na. Buti Pa siya at pangiti-ngiti nalang samantalang ako, hito at naghahanp ng maisasagot ko.
“uhm... Why not gawin nating classic, like the old style of Filipinos sa tuwing may event na ganito. Hindi natin kailangang sumabay sa uso, kundi kailangan nating maging unique.” Sagot ko. Well wala akong pakialam kong hindi nila magustuhan ang suggestion ko, ang important ay may nasagot ako upang hindi ako nakakahiya.
