Yatağımın kenarındaki rn az benim kadar iğrenç olan aynaya bakarak uyandım.
Kendime sağ elimi kaldırarak bir selam vermiştim.
Banyoya doğru yöneldim.Aynalar sanki bana nefretle bakan varlıklardı.Sanki..onları üzmüşüm gibi.Bir an yine dalıp gitmiştim aynalara bakıp.Her zaman olduğu gibi.
Aşağıdan anne ve babamın mutluluk dolu seslerini,konuşmalarını duydum.Mutluydular,benim aksime.
Oturma odasındaki küçüklüğümden beri hep sevmiş olduğum bana huzur veren,kırmızı salıncağa oturdum.Belkide bana huzur veren tek yer burasıydı.Okula gitmeme yarım saat kalmıştı.Yarım saat boyunca sallandım zaten.Servisi beklemeye başladım.Okul yolları kapanmıştı.Belediye çalışmıyordu.Kaldırımlar kar doluydu.Servis de bu yüzden birkaç gündür geç kalıyordu.Yine o bembeyaz araba sitemizin bahçesine girdi.Kapı yavaş tınılı bir sesle açıldı.Arabaya adımımı atarak girdim.Keşke girmeseydim.Onun orada olacağını nerden bilebilirdim ki ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tek Sadece Tek
RomanceBir genç kızın yalnızlık hikayesi.. Belki de hayatı boyunca kimse çıkmayacak karşısına.. Belkide karşısına çıktı da o fark etmedi Bakalım bu genç kız hayatı boyunca beklediği kişiyi bulabilecek mi?
