Sensiz Sevdim Seni

Bir yıl olmuş.

Tam bir yıl oldu. Eros'tu gelen. Acımasızca sapladı okunu. Biliyor musun? O ok hala kalbimde. Ne zaman çıkarmaya çalışsam canım acıyor. Sen benim kalbimi çalmadın çocuk. Sen benim kalbimi deştin.

Hani hep derdin 'Önemli değil.' diye. Sahiden önemli değil mi; bütün dilekler, bütün umutlar, bütün hayaller...

Bir yıl boyunca aralıksız seni düşünen birini düşün. Her gün okula senin için gelen birini. Okulun ücra köşelerinde keyifle sigaranı içerken, ciğerlerine giren zehri hissedebilen birini. Güzel kızlarla geceyarısına kadar kafede sohbet ederken, evde uyuyamayan birini. Her öksürdüğünde kendi ciğerleri sökülen birini. Serviste cama yasladığın başın cama her çarptığında acıyor mudur diye kendini yiyip bitiren birini. Sana atılan tokatın keşke kendine atılmasını isteyen birini. Yaptığın her hareketi sana yakıştıran birini. Düşün çocuk, neler çektiğimi bir kez olsun düşün. Sadece bir kere...

Ölüyorum yavaş yavaş. Ama sen bu anlattıklarımın hiçbirini bilmiyorsun. Seni sevdiğimi biliyorsun sadece. Sevmek neydi çocuk? Aşk neydi? Ellerinin terlemesi mi? Hayır. Midende kelebeklerin uçması mı? Hayır. Yürürken ayaklarının dolaşması mı? Hayır. İlk görüşte mi? Hayır. Peki son görüşte mi? O da hayır. Aşk neydi peki? Ölmek miydi aşk? Her görüşte ölmek miydi? Her uykuda ölmek miydi? Her şeye rağmen düşünmek miydi? Her okuduğum şiir sen miydin? Her attığım tweet sana mıydı? Her İstiklal Marşı sırası umut muydu? Her şarkı sen miydin? Her film sen miydin? Boşversene... Her nefesim sendin benim. Sen olmadan yaşayamam diyorum ya. Öyle işte. Sen olmadan yaşayamam çocuk.

Farkında mısın bilmiyorum. Seninle yaşadığım her saniye... Dur bir dakika. Seninle mi dedim ben? Seninle ama nasıl? Beynimin her yeri seninle çalışıyor, kalbim seninle çarpıyor, ellerim seninle yazıyor şu an. Seninle geziyorum. Yolda gördüğüm her yüz sen oluyorsun. Gözüm başka birini görmek istemiyor çünkü. Annemin dediği gibi Leyla gibi dalıp dalıp gidiyordum. Hayallere bile seninle dalıyorum ben. Biliyor musun? Boğuluyorum hayaller içinde. Bir bakıyorum yanımda yoksun. Her şey başa sarıyor. Aslında ben sensizmişim bunca zamandır. Tıpkı Bi Küçük Eylül Meselesi gibi. Aslında sen hiçbir zaman sevmemişsin beni. Ben öyle sanmışım. Sensizlik... Yalnızlık gibi ama değil. Sessizlik gibi ama değil. Karanlık gibi ama değil. Ölüm gibi mi? Evet.