Kara Gül

Özgürlük.

Gözlerimi araladım güneş daha yeni doğuyordu. Yataktan huzursuz bir şekilde kalkıp koridorlarda yürürken arkamdan bir ses duydum. ''Akira beni bekle! '' yanıma geldiğinde bana gülümseyip dışarda hava almam için bahçeye çıkardı. Dışarda benim ne işim olur ki her gün yatmak varken ama bu kız beni delirtmediği gün yoktu o Aisha abimden sonra güveneceğim ikinci kişi.Bahçede oturup, çay içerken etrafa bakınıyordum... herşeyi güzelleştiren o güller...Aklıma hep annemi getirirdi... Yerimden yavaşça kalkıp Aisha'ya döndüm '' burdan ayrılıyorum abimin geleceği yok bana geleceğini söylemiştin kaç yıl geçti ben de kendi kendime yaşarım prenses '' Alisha panikle kolumda tuttu 'gitme , ne olur....' onu geri itip oradan uzaklaştım bunu zaten yapacaktım her şekilde, arık katlanamıyordum. Yıllar sonra ilk defa dışarı çıkıyordum ormanın sesizliği ve kuşların sesleri her insanı rahatlatıyodu ağaçtan düşen yapraklar doğanın kendisine bayılıyorum! Nereye gittiğimi bilmiyordum, ne yapacağımı da bilmiyordum ama tek bir şey biliyordum ilk kez bu kadar güzel bir manzara ile karşılaşıyordum. İlerledikçe bir uçurum buldum uçurumun tepesinden her yer gözüküyodu orada bir şehir vardı insanların yaşadığı yer... Kaç yıl geçmişti buralara gelmeyeli bilmiyorum ama çok şey kaçırdığım belliydi. Bir an benden biraz uzakta olan birini gördüm. Bana doğru asker edasıyla yürüyordu, bana yaklaştı, sonra durup bana baktı. Gözlerim onun gözleriyle buluştuğunda, yere düştüm. Başımı eğdim ona bakamıyordum çünkü karşımda duran kişi öz abim austin andersondu ta kendisi. Elini bana doğru uzattı elinden tutup kalktım ona sarılmak kollarında ağlamak istiyordum oysa.. Ama yapamıyordum... yapamazdımda. Onla tam konuşacakken Aisha'nın sesini duyuyordum kaçmaya çalıştığımda, abim beni tutu ve neden kaçıyorsun? Dedi. Başımı eğdim titreyen sesimle 'neredeydin bunca zamandır' dediğimde o umursamadı ve tekrar sordu. Aptal çocuk! Sana burada bir şey sordum neden kaçıyorsun?!