Biraz dertleşelim...
Nasılsınız?
Neyiniz var?
Ben tamamen boşum. İnsanlar beni üzebileceğini sanıyor ama;
Aleksitimiyim...
Hem de genetik sjishwoshsow
Bir süre hiç kabullenemedim. Garip geldi ama doğru. Kimseye söyleyemedim. Gerçek anlamda çöktüm.
Aleksitmi ne onu açıklayayım;
duyguları tanımlama ve açıklama konusunda subklinik yetersizlik ile karakterize kişilik oluşumudur.
Bendeki etkilerinden biraz bahsedeyim. Kimseyi özlemiyorum, bir olayın sonucunda kimseye tam olarak kin, nefret, sevgi, minnet, hissetmiyorum. Arkadaşlarımla zaman geçirdikten sonra annem bana eğlendinmi diye soruyor, öylece kalıp cevap veremiyorum çünkü bilmiyorum. Kocaman bir boşluk hissediyorum. Dışardan çok soğuk görünüyorum. Çoğu zaman bir duyguyu hissetmiyorum, hissettiğinde ise ne olduğunu çözemiyorum.
Duygularım var, onları yaşıyorum sadece farkına varamıyorum.
O kadar yoruldum ki bundan...
Beni anlayan insanlara ihtiyacım var..
Bana inanan insanlara ihtiyacım var..
Benim de anlayacağım insanlara ihtiyacım var..
Konuşacak, dertlerini dileyecek insanlara..
Hayal kırıklıklarını dinleyecek, konuşacak insanlara..
Bu bölümü buraya bırakıyorum, ister yorumlara ister bana özelden yazın konuşmak istediklerinizi.
Belki de sizi anlayacak kişiler buradadır.
Görüşürüz, hep özgür kalın ❄
