Encounter

BEGINNING

Ngumiti ako ng makita ko agad si Zen. Gusto nya ako makausap ngayon kaya andito ako. Nakatayo sa harap ng park kung saan palagi kaming tumatambay. Ng makalapit sya agad ko syang niyakap. He's face is serious.

Whenever he have this serious look on his face. I would hug him so I will saw his smile again. Pero...ng kumawala ako mula sa pag kaka yakap sakanya seryoso parin ang expresyon ng mukha nya.

"Zen,may problema ba?" Nag aalala kong tanong.

"I'm sorry..." he said.

"Bakit ka ba nag sosorry? Wala ka namang--"

"Let's break up Grayce,let's end this" saad nya at tinalikuran ako.

Nanatili akong nakatingin sakanya. Walang kahit ni isang  salita ang na is na lumabas mula sa bibig ko. Para ba akong nabingi sa sinabi nya. Wala akong ibang maramdaman kundi sakit. Tears after tears as I saw his back walking away from me. Hindi. Nag bibiro lang sya.

Agad akong tumakbo papalapit sakanya. I hugged him from behind. Mahigpit ko syang niyakap. Sobrang higpit na ayaw ko syang pakawalan.

"Prank ba to? Niloloko mo ba ako ha?" Biro ko habang pinipigilan ang luhang nais kumawala mula sa mga mata ko.  

Sa halip na sagutin ang tanong ko. Tinanggal nya ang braso kong nakayakap sakanya. Hinintay ko syang mag salita pero...wala. He didn't speak. Nag lakad lang ulit sya palayo mula sakin.

Habang nakatingin sa likod nyang palayo hindi ko na napigilan ang mga luhang nais kumawala sa mga mata ko. This isn't the Zen I knew. Pinipili nya palagi ang mag kaayos kami keysa sa mag hiwalay kaming dalawa. He would rather talk it out with me and fix our problems. Pero bakit ngayon....

Mas pinili nyang Iwan ako?

Bakit Zen?

      
Hindi ko na napigilan ang mapa hagulhol sa pag iyak. Sino ba ang hindi masasaktan lalo't na kung ang taong nakipag hiwalay sayo, yung taong nag sabi sayo ng...

"It's you and me vs the problem, not you vs me.."

Author's Message

Hello reader's! This is my second story. I hope you enjoy reading my story...

◇ISHOOTPEOPLE◇