တစ္ပတ္ျပည့္ခဲ့ုၿပီ..ဂ်ံ ဳးကုဆံုးတာ...ထယ္ေယာင္း
အတြက္အဲ့အခ်ိန္ေတြကငရဲလိုပင္...မေန႔တစ္ေန႔က
မွသူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ဖူးသလို..မေန႔တစ္ေန႔ကမွဂ်ံဳ းကု
နမ္းခဲ့တဲ့ကြၽန္ေတာ့္ပါးျပင္ေတြကပူေႏြးေနသလို...
"ထယ္...ကိုယ္ျပန္လာၿပီ..."
ဆိုတဲ့စကားကိုဂ်ံဳ းကုကေလလိူင္းထဲကအမွာေတာ္
ပါးလိုက္ေပမဲ့တစ္ကယ္လက္ေတြ႔က်ေတာ့ဂ်ံဳးကုကြၽန္
ေတာ့္ကိုညာခဲ့သည္...
ဂ်ံဳးကုကကြၽန္ေတာ္ဆီကိုဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာခဲ့
ဘူးေပါ့...ကြၽန္ေတာ္ႏူတ္ဆက္တာကိုမႀကိဳက္တဲ့သူ
က..သူကိုယ္တိုင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုအၿပီးအပိုင္ႏူတ္ဆက္
ၿပီးထားခဲ့ေလရ.ဲ့..
"ထယ္ကကိုယ့္ဘဝ..ထယ္ေၾကာင့္အရာရာစြန္႔
လႊတ္ခဲ့တာ..ထယ္မ႐ွိဘဲမေနႏိုင္ဘူး...."
ဆိုတဲ့...ကြၽန္ေတာ့္ကိုဂ်ံဳးကုခဏခဏတဖြဖြေျပာခဲ့.သည္
ပဲ...အဲ့စကားေတြကအခုထိၾကားေနတုန္းမို႔ေမ့ေပ်ာက္
ရခက္သည္...
သၿဂိဳလ္တဲ့ေန႔တုန္းကဂ်ံဳးကုအတြက္သူမငိုျဖစ္ေအာင္
အားတင္းခဲ့တယ္...ထယ္ေယာင္းသိတာေပါ့ဂ်ံဳးကု
ကသူ႔မ်က္ရည္ေတြအမုန္းဆံုးဆိုတာ..အဲ့အမုန္းဆံုး
မ်က္ရည္ေတြကဂ်ဳံးကုရဲ႕ေနာက္ဆံုးခရီစဥ္မွာမက်
ေစလို....မင္းေနာက္လိုက္လာမွာေနာ္ဂ်ံဳးကု...
တစ္ေန႔ေန႔...ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုၾကာရင္ငါခ်စ္တဲ့မင္းကို
တမလြန္မွာလာေတြ႔မွာေပါ့....ခက္ခဲပါတယ္ေလ
အသက္႐ွင္ဖို႔အတြက္
ဂ်ံဳးကုနဲ႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူဝယ္ခဲ့တဲ့တိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးဟာအခုေတာ့တိတ္ဆိတ္လို႔...ဟိုအရင္တုန္း
ကဒီအခန္းေလးမွာသူတို႔ႏွစ္ေယာက္က်ီစယ္တဲ့အသံ
ေတြနဲ႔ဆူညံခဲ့တာ..မေန႔တစ္ေန႔ကမွဂ်ံဳးကုသူ႔ဘဝထဲ
ကထြက္သြားသည္မို႔အိမ္မွာေနရတာဘယ္လိုမွ
အသားမက်ေသး....မ႐ွိေပမဲ့႐ွိသလိုထင္ရသည္..
မၾကားေပမဲ့ၾကားသလိုထင္ရသည္...လက္ေလး
နဲ႔ေလေျပကိုစမ္းသပ္မိရင္ေတာင္ဂ်ံဳးကုကိုထိေတြ႔
ခြင့္ရသလို. ...အရာရာဟာလြမ္းျခင္းေတြနဲ႔ျပည့္
ႏွက္လို႔
တစ္ေယာက္ထဲမို႔ဘာမွစားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္မ႐ွိ...
ေခါက္ဆြဲျပဳတ္သာစားရန္စိတ္ကူးလိုက္သည္...
ဒါေပမဲ့တစ္ေယာက္စာမဟုတ္ႏွစ္ေယာက္စာ.
ဂ်ံဳးကုမ႐ွိတဲ့ဘဝကိုေနသားမက်သည္မို႔ေနသားက်ေန
သည္ဂ်ံဳးကုတည္ေဆာက္ေပးထားတဲ့ဘဝနဲ႔ပင္
အသက္ဆက္႐ွင္ပါရေစ...
